ارزیابی قابلیت گردشگری لندفرم‌های ژیومورفولوژی (مطالعه موردی: گنبد نمکی کرسیا - دشت داراب)

ژیومورفوتوریسم یکی از نگرش‌های تازه در ارایه جاذبه‌های لندفرم‌های ژیومورفولوژیکی است که تلاش می‎کند، ضمن معرفی ظرفیت و توانمندی‌های گردشگری لندفرم‌ها، هویت و خصیصه‌های جغرافیایی لندفرم را حفظ کرده یا ارتقا دهد. گنبد نمکی کرسیا در جنوب‌شرقی استان فارس و شمال دشت داراب واقع شده و از دسته لندفرم‌های جالب ژیومورفولوژیکی است که از ارزش و توانمندی گردشگری مناسبی برخوردار است. در این نوشتار تلاش شده با استفاده از داده‌های حاصل از بازدیدهای میدانی و مدل‌های امری کاظمی و روش پرالونگ، قابلیت ژیومورفوتوریستی این لندفرم مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. نتایج پژوهش نشان داد که براساس مدل‌های امری کاظمی، این گنبد نمکی دارای ارزشی در مقیاس منطقه‌ای، ملی (به‎دلیل اشکال ناشی از تحولات در این گنبد و کم‎نظیر بودن این اشکال در میان گنبدهای نمکی دیگر ایران) و بین‌المللی است و از دید ماگماتیسم، فرسایش، طبیعت‎گردی، باستان ـ زمین‌شناسی، زیست‎محیطی، رسوب‌شناسی و زمین‌ساخت، اهمیت قابل توجهی دارد. بر اساس روش پرالونگ، چهار ارزش مورد بررسی قرار گرفت که ارزش اجتماعی ـ اقتصادی (بهره‎برداری و استفاده از نمک آن) این گنبد نمکی بیشتر از ارزش‌های دیگر است.