بررسی میزان آسیب‎پذیری تپه‎های ماسه‎ای ساحلی در شبه‎جزیره میانکاله با مدل DVI

این پژوهش به بررسی میزان آسیب‎پذیری تپه‎های ماسه‎ای ساحلی در منطقه حفاظت‎شده شبه‎جزیره میانکاله، واقع در بخش شرقی استان مازندران پرداخته است. قسمت عمده این منطقه را تپه‎های ماسه‎ای ساحلی تشکیل می‎دهد. این تپه‎ها در کل جهان، تحت تاثیر فشارهای گوناگون طبیعی و انسانی سیستم‎های بسیار حساسی هستند که حفظ آنها در نقش اکوسیستم‎های مهم، نیاز به مدیریت صحیح دارد. این پژوهش بر آن است که میزان آسیب‎پذیری سیستم تپه‎های ماسه‎ای را که زیستگاه گونه‎های گیاهی و جانوریِ این منطقه هستند، با استفاده از مدل dvi که برای نخستین‎بار در ایران انجام می‎شود، بررسی کند. برای انجام این بررسی از داده‎های آماری، داده‎های مکانی و بازدیدهای میدانی استفاده شده است. ابتدا منطقه به چهار قطعه تقسیم شده و این قطعات با پنج گروه از متغیرهای تاثیرگذار در این سیستم، مورد ارزیابی قرار گرفتند. مولفه‎های پنج‎گانه شامل شرایط ژیومورفولوژی تپه‎های ماسه‎ای، عوامل دریایی، عوامل جوی، شرایط پوشش گیاهی و تاثیر فعالیت‎های انسانی، اندازه‎گیری و مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج آسیب‎پذیری برای قطعه‎های اول، دوم، سوم و چهارم به‎ترتیب برابر 42، 37، 43 و 49 درصد به‎دست آمد. از آنجایی که ضریب کمتر از 50 درصد آسیب‎پذیری پایین است، می‎توان نتیجه گرفت که این منطقه براساس استاندارد‎های شاخص، درکل درصد آسیب‎پذیری پایینی دارد.