تهیه نقشه حساسیت‎پذیری زمین‌لغزش دامنه های شمالی بینالود بر پایه الگوریتم بهینه‎سازی توافقی ویکور

ناپایداری های دامنه‌ای، ازجمله پدیده های معمول در بیشتر مناطق کوهستانی ایران است. در این میان یکی از مخاطره‌آمیزترین این ناپایداری‌ها، زمین‌لغزش است. هدف از این پژوهش، تهیه نقشه حساسیت پذیری دامنه‌های شمالی بینالود به زمین‎لغزش با استفاده از الگوریتم بهینه‌سازی توافقی ویکور است. ابتدا پس از تهیه نقشه پایه محدوده مطالعاتی با استفاده از تصاویر ماهواره ای و بازدید‌های میدانی، نقشه عوامل موثر در حساسیت پذیری حوضه به زمین‌لغزش شامل شیب، فاصله از گسل، طبقات ارتفاعی، تراکم زهکشی، کاربری اراضی، پوشش گیاهی، لیتولوژی، نوع خاک و بارش در محیط gis تهیه شد. سپس ضریب اهمیت هر کدام از معیارهای مذکور در وقوع زمین‎لغزش، به‎کمک الگوریتم سلسله‎مراتبی ahp به‎دست آمد که معیارهای شیب، لیتولوژی و طبقات ارتفاعی بیشترین ضریب اهمیت را کسب کردند. سپس بر پایه الگوریتم بهینه‎سازی ویکور، درجه سودمندی و پشیمانی انتخاب گزینه های برتر (زیرحوضه ها)، مشخص و در پایان با محاسبه میزان شاخص بهینه ویکور (q)، زیر‌حوضه‌ها برحسب درجه حساسیت پذیری به زمین‎لغزش در سه کلاس کیفی حساسیت‌پذیری کم، متوسط و زیاد طبقه‌بندی و رتبه‌بندی شدند. نتایج نشان داد که زیر‌حوضه‌های گلمکان، اسجیل و اندرزی بیشترین حساسیت‎پذیری و زیر‌حوضه‌های خیرآباد، اقبال و چایش دارای کمترین حساسیت‌پذیری به‎وقوع زمین‌لغزش هستند.