طبقه‌بندی مورفولوژیکی خط‌هوشمند ساحلی در راستای مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی (پژوهش موردی: از نوشهر تا بابلسر)

هر دانشی موضوعات مورد پژوهش خود را به‎منظور شناخت بهتر و سهولت در امر پژوهش، طبقه‌بندی می‎کند. با توجه به اینکه تمام فعالیت‌های انسان اعم از اقتصادی ـ اجتماعی، توسعه‌ای و غیره، روی سطح زمین انجام می‌شود و این سطح از لندفرم‎هایی تشکیل شده که موضوع مورد پژوهش ژیومورفولوژی است، بنابراین ضرورت مطالعه، شناخت و طبقه‌بندی این لندفرم‎ها، گام نخست برنامه‌ریزی و مدیریت یکپارچه محیط و به‎ویژه مناطق ساحلی است. هدف این پژوهش بررسی و طبقه‌بندی لندفرم‎های سواحل نوشهر تا بابلسر به روش خط ‌هوشمند ساحلی است. خط‌ هوشمند، نقشه‌ای خطی است که خط‌ ساحل را نمایش می‌دهد و با توجه به تغییر ویژگی لندفرم‎های ساحلی، به بخش‎هایی تقسیم می‎شود. هر بخشِ جداگانه خط‌ ساحلی، شامل مجموعه‌ای از ویژگی‌های بخش مورد نظر است. این منطقه در راستای عرض جغرافیایی 55 '18 °36 تا 00'44 °36 شمالی و طول جغرافیایی 00 '30 °51 تا 00 '45 °52 خاوری با مساحتی در حدود 57/2068 کیلومتر مربع قرار گرفته است. در این راستا از نقشه‌های توپوگرافی، زمین‌شناسی، کاربری‌زمین، تصاویر ماهواره‌ای landsat & irs در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی و نیز، بازدیدهای میدانی استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشانگر این است که کرانه‌های منطقه مورد پژوهش را می‌توان در پنج کلاسِ کرانه‌های ماسه‌ای، کرانه‌های ماسه‌ای با کاربری مسکونی، کرانه‌های ریگی، دهانه رودخانه‌ها و تاسیسات انسانی (مانند بندر، موج‌شکن و غیره) طبقه‌بندی کرد. در این بین گسترده‌ترین لندفرم، کرانه‌های ماسه‌ای است که به‎طور چشمگیری در منطقه وجود دارد. با توجه به پست بودن و شیب کم این کرانه‌ها و نیز اینکه این مناطق از مراکز پرجمعیت کشور شمرده می‌شوند، در برابر تغییر اقلیم و بالا‌آمدن تراز دریا که برای دهه آینده پیش‌بینی‎شده، در معرض خطر قرار می‌گیرند. بنابراین بایستی در مدیریت این مناطق به این مسیله توجه ویژه کرد.