بررسی سکونتگاه‌های انسانی واقع در حریم گسل‌ های فعال( مورد مطالعه استان کرمان )

وجود گسل ‌های متعدد و فعال، استان کرمان را از جمله مناطق لرزه ‌خیز قرار داده است. گسل کوهبنان، لکرکوه و نایبند در شمال کرمان، گسل گوک و شهداد در مرکز و گسل‌های بم و سبزواران در جنوب استان جنباترین گسل‌های منطقه را تشکیل می دهند. آنچه در مورد گسل اهمیت دارد، بزرگی زمین‌لرزه احتمالی در اثر جنبش یک گسل و توان لرزه‌زایی گسل می‌باشد، تعیین حریم و پهنای گسل‌ برای سکونتگاه‌های شهری و روستایی دارای اهمیت فراوان می‌باشد. وجود چندین شهر و هزاران روستا در حریم گسل و یا در شعاع چند کیلومتری آن در منطقه، که در خطر زلزله و مخاطرات ناشی از آن واقع شده‌اند ضرورت بررسی و تعیین حریم گسل‌ها را بیان می‌کند. تعیین حریم گسل بر اساس راستای حرکت و نوع گسل به دو روش ibc و پهنه‌بندی انجام می‌شود. در این پژوهش پس از شناسایی و بررسی گسل‌های فعال منطقه با تحلیل آماری توان لرزه‌زایی گسل‌ها با توجه به فرمول ms= logl + 5/4، محاسبه شد. همچنین با تاکید بر راستای جابجایی گسل‌ها (راستالغز، کششی، معکوس) نقشه پهنای حریم گسل‌های مختلف به روش دوم (پهنه‌بندی) ترسیم گردید. سپس با انطباق حریم گسل‌ها و موقعیت قرارگیری مراکز جمعیتی شهری و روستایی، مناطق در معرض خسارات زلزله مشخص گردید. یافته‌های حاصل از پژوهش نشان می‌دهد شهرهای کوهبنان، کیانشهر، هجدک و بروات درست در حریم گسل و شهر گلباف در نزدیکی حریم گسل و همچنین صدها روستا در حریم گسل ‌ها استقرار یافته اند.