مقایسه روش‌های مختلف برآورد سیلاب به منظور طراحی ابعاد کانال (مطالعه موردی: شهرک صنعتی علویجه در حوزه آبخیز زاینده رود)

در دهه‌های گذشته میزان فراوانی و بروز سیل های خطرناک افزایش داشته است و به عنوان یکی از فاجعه بارترین خطرها از نظر مرگ و میر شناخته می شود. برآورد دبی سیلابی با دوره بازگشت مناسب برای طراحی سازه آبی از اهم اهداف تحقیق می‌باشد. لذا در این پژوهش برای بررسی ابعاد کانال هدایت آب در پایین دست شهرک صنعتی علویجه به شبیه‌سازی سیلاب با استفاده از hec-hms و روشهای تجربی فولر، کریگر و فرانکو- رودیر پرداخته شده است. در محاسبه ابعاد کانال از روشهای usbr ، هندوستان و بهترین مقطع هیدولیکی استفاده گردید. نتایج حاصل از شبیه‌سازی بیانگر این است که مقدار دبی با دوره بازگشت 200 ساله (30 مترمکعب بر ثانیه) به اندازه 11.52 درصد نسبت به سیلاب 100 ساله (26.9 مترمکعب بر ثانیه) افزایش داشته است. مقدار دبی از نتایج شبیه‌سازی عددی در مقایسه با روش فرانکو-رودیر به میزان 4/6 درصد کاهش می یابد که همراه با کاهش 6/6 درصدی ارتفاع دیواره کانال و کاهش 5/57 درصدی در عرض پایین کانال و کاهش 5/85 درصدی عرض فوقانی کانال می باشد. دو روش فرانکو-رودیر و کریگر نتایج تقریبا نزدیک به هم ارائه دادند و نتایج hec-hms و فولر نیز نزدیک هم بود. با توجه به نتایج نزدیک روش فولر به نتایج hec-hms می‌توان در حوضه هایی که امکان مدل سازی به دلیل کمبود ورودی های مدل وجود ندارد به نتیجه این مدل نیز اکتفا کرد. در طراحی ابعاد کانال، مقدار ارتفاع دیواره کانال هدایت آب در محدوده 2/3 تا 2/96 قرار گرفته است. بیشترین ارتفاع دیواره کانال 2/5 متر مربوط به نتایج hec-hms و کمترین ارتفاع دیواره به میزان 2/335 متر مربوط به دو روش کریگر و فرانکو-رودیر می باشد.