ارزیابی خطر وقوع ناپایداریهای دامنه‌ای گسل بناروان با استفاده از مدل شبکه‌های عصبی مصنوعی (mlp)

ناپایداری‌های دامنه‌ای یکی از خطرات طبیعی است که همه ساله خسارات جانی و مالی فراوانی را به همراه دارد. بنابراین باید مناطق حساس را شناسایی و با اولویت‌بندی این مناطق، سیاست و برنامه‌های مدیریت ناپایداری دامنه‌ای را ارائه نمود و تا حدی از خطر وقوع خسارات ناپایداری‌ها کاست. رشته کوه بزغوش در شمال‌غرب ایران و بین استان آذربایجان شرقی و اردبیل با روند شرقی غربی در مختصات بین َ 00 °48 تا َ 30 °47 درجه طول شرقی و َ 00 °38 تا َ 30 °37 درجه عرض شمالی قرار دارد .گسل بناروان با طول بیش از 20 کیلومتر یکی از مهمترین گسلهای موجود در دامنه جنوبی بزغوش آذربایجان است.در این پژوهش محدوده گسل بناروان مورد بررسی قرار می‌گیرد بنابراین هدف از تحقیق حاضر، مشخص کردن نقاط حساس به حرکت‌های توده‌ای و تهیه نقشه پهنه بندی خطر به منظور پیش بینی خطر در آینده با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک می‌باشد. به منظور به دست آوردن اطلاعات از طریق بازدید میدانی، نقشه‌های زمین‌شناسی و توپوگرافی و با مرور منابع قبلی و بررسی شرایط منطقه 9 عامل به عنوان عوامل موثر بر وقوع ناپایداریهای دامنه‌ای شناسایی شد و سپس با استفاده از مدل پرسپترون چند لایه در نرم‌افزار idrisi بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که 5.81، 12.95، 19.38، 27.06، 34.78 درصد از مساحت منطقه به ترتیب در کلاس‌های خطر بسیار بالا، بالا، متوسط، پایین و بسیار پایین قرار گرفته است. نقشه پهنه‌بندی خطر ناپایداری‌دامنه‌ای نشان می‌دهد که مناطق داری خطر زیاد و بسیار زیاد حدود 18.76 درصد محدوده مورد مطالعه را در بر می‌گیرد، که بیشتر منطبق بر ارتفاعات بالا، پهنه گسلی و شیب زیاد منطقه می‌باشد. با توجه به نقشه نهایی به دست آمده از پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش و در راستای توسعه و امنیت شهری باید از ساخت ‌و ساز در محدوده با خطر بسیار زیاد و زیاد و آبخیزهای دارای دامنه های پرشیب و دارای پتانسیل زمین‌لغزش و همچنین حریم رودها در منطقه یک ممانعت به عمل آید و بایستی همه کاربری‌های مختلف شهری از جمله کاربری‌های مسکونی با استفاده از روش‌ها و تکنیک های مهندسی پایدار شوند.