آشکارسازی تاثیر تغییرات کاربری اراضی بر توزیع فضایی گردوغبار در شمال غرب ایران مرکزی

تغییرات پوشش اراضی می‌تواند منجر به از بین رفتن پوشش گیاهی و ایجاد شرایط بیابانی شود و از این طریق باعث افزایش گردوغبار گردد. هدف اصلی این تحقیق بررسی تغییرات پوشش اراضی و شاخص عمق نوری هواویزها aod (که نمایه سنجش‌ازدوری گردوغبار سنجنده modis است) در دو دوره 2000 و 2016 می باشد. در این راستا داده‌های مربوط به تغییرات کاربری اراضی سال 2000 از تصاویر لندست 7 و سال 2016 از تصاویر لندست 8 اخذ گردیده است. نقشه پوشش سطحی با استفاده از این تصاویر به‌صورت طبقه‌بندی نظارت‌شده با الگوریتم بیشینه مشابهت، تولید گردیده است. داده‌های مربوط به aod نیز از تصاویر آئروسل modis برای دو دوره مذکور به دست آمده است، درنهایت با تحلیل متقاطع فضایی و تحلیل ارتباط بین تغییرات کاربری، شاخص گردوغبار به دست آمد. نتایج بیانگر آن است که طی دوره موردبررسی دو کاربری، زمین‌های بایر و مراتع به ترتیب کاهشی برابر 35 درصد و 11درصد را داشته‌اند. بیشترین میزان افزایش کاربری ها مربوط به نواحی کویری و شوره‌زارها می باشدکه طی 17 سال، رشدی برابر 95درصد نسبت به سال 2000داشته‌اند. توزیع فضایی گردوغبار بر روی کاربری‌های زمین‌های شوره‌زارها و نواحی کویری، در هر دو سال بالا بوده است. به‌گونه‌ای که در سال 2000 میانگین فضایی شاخص aod برای کل منطقه موردبررسی برابر 0.65 بوده است. میانگین فضایی این شاخص برای نواحی کویری برابر 0.72 و برای شوره‌زارها برابر 0.82 بوده است. درحالی‌که در سال 2016 میانگین فضایی این شاخص به 0.79 رسیده است و این شاخص در زمین‌های کویری به 0.93 و در شوره‌زارها به 0.88 رسیده است.