ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان دشت بیلوردی بر مبنای ترکیب روش‌های drastic و sintacs

آب‌های زیرزمینی اصلی‌ترین منبع آب شیرین در دشت بیلوردی است. افزایش جمعیت و کشاورزی باعث شده آب زیرزمینی در این آبخوان در معرض خطر کمی و کیفی قرار گیرد، لذا بررسی آسیب‌پذیری و به تبع آن جلوگیری از آلودگی آب‌های زیرزمینی مهم و ضروری به نظر می رسد. افت شدید سطح آب در منطقه باعث کاهش کیفیت آب زیرزمینی شده و در چند سال اخیر این دشت جزء دشت‌های ممنوعه محسوب شده است. مسئله مهم دیگر، وجود معدن آرسنیک ولیلو در محدوده دشت است که خطر آلودگی آب‌های زیرزمینی را افزایش می‌دهد. در این پژوهش از ترکیب روش‌های  drastic و sintacs  برای پیش‌بینی آسیب‌پذیری آبخوان استفاده شده است. برای صحت‌سنجی نتایج ازداده‌های نیترات و ضریب همبستگی آن با شاخص آسیب‌پذیری در منطقه استفاده شد. نتایج نشان داد با وجود این‌که که روش sintacs با ضریب همبستگی بالا نسبت به روش drastic کارایی نسبی بهتری دارد ولی با توجه به تشابه و تقارب نتایج انتخاب یکی از آن‌ها به عنوان روش برتر برای ارزیابی آسیب‌پذیری محدوده مورد مطالعه کار منطقی به نظر نمی‌رسد. لذا در این تحقیق روش‌های drastic و sintacs  برای ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان دشت بیلوردی ترکیب شد تا از مزیت هر دو روش به طور همزمان استفاده شود. نتایج حاصل ازروش پیشنهادی  36.5 درصد مساحت منطقه در مرکز را جزو مناطق با آسیب‌پذیری کم و20 درصد از قسمت جنوب غربی و شمال‌شرق جزء مناطق با آسیب‌پذیری زیاد و 43.5 درصد  مساحت در محدوده آسیب‌پذیری متوسط قرار دارد. ارائه راهکار مناسب و باصرفه برای جلوگیری از افزایش آلودگی دشت از جمله تعیین مناطق آسیب‌پذیر، از اقدامات مهم و ضروری در محدوده مطالعاتی است.