آسیب‌های سازمانی در تربیت دینی کارکنان ناجا

سازمان‌ها با ساختارهایی که بر آنها حاکم است مکان هایی هستند که یک‌سوم از عمر مفید کارکنان در آن سپری می‌شود و این امر فرصتی بی‌همتا در اختیار مدیران و تصمیم‌گیران سازمان قرار می دهد تا برای تحقق اهداف تربیتی، سعی وافر و شایان کنند و موجبات رشد و ترقی سازمانی و تعالی روحی کارکنان را فراهم آورند. این مهم میسور نیست مگر با شناسایی چالش‌ها و موانع فراروی امر تربیت در سازمان و رفع موانع و ایجاد بستر مناسب و آسان برای تجلی ملکات اخلاقی و اعتقادی در چارچوب آموزه های وحیانی و الهی. بنابراین، شناسایی دقیق این عوامل آسیب‌زا در سازمان، وظیفه مهم و خطیر مسیولان سازمان است و نباید از آن غافل شوند. البته امر تربیت در سازمان تنها به واحد و مجموعه خاص تعلق ندارد؛ بلکه پیام‌ها و آموزه‌های تربیتی مانند اکسیژن در خون رگهای سازمان ساری و جاری است. واضح است امر تربیت کارکنان ناجا به تناسب وسعت سازمان، اهمیت رسالت وجود سازمان، تنوع و ماهیت ماموریت‌ها، گستره نفوذ و تاثیرگذاری فعالیت‌ها بر روی مخاطبان، محیط ناهمگون عملیاتی و مخاطبان متعدد سازمان اهمیتی صد‌چندان می‌یابد. این مقاله در تشریح عوامل آسیب‌زای سازمانی در تربیت دینی کارکنان ناجا به موارد زیر می پردازد: ضعف استراتژی تربیتی در سازمان، ضعف عدالت در سازمان، ضعف نظام تشویق و تنبیه در سازمان، ضعف فرهنگ سازمانی، ضعف قوانین و مقررات و ماهیت آسیب‌زای ماموریت‌های ناجا. در انتها، برای حل آنها پیشنهادها و راهکارهای موثر ارایه شده است.