مولفه های مَنِشی مدیریت نظامی در نهج البلاغه

دنیای کنونی، دنیای توسعه در پیوند با ناامنی ها است و یکی از ضروری ترین نیازهای توسعه و تحقق امنیت، حضور قدرتمند نیروهای مسلح است، و فرماندهی و فرمانبری، مهم‌ترین عامل حیات و پویایی یا نابودی و اضمحلال ارتش ها به شمار می رود؛ از سوی دیگر قایم نمودن سازمان نیروهای مسلح بر ارکان اصولی و پی ریزی فرماندهی و فرمانبری بر اساس تعالیم علوی، به نحو خردمندانه، در راستای اداره ی فعالیت‌ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. با توجه به نقش نیروهای مسلح در حفظ امنیت و خنثی نمودن تهدیدات بالفعل و بالقوه و همچنین نقش محسوس و مهم فرماندهان و فرمانبران در پویایی و قدرت یگان های نیروهای مسلح، قصد داریم با روش تحلیل محتوای کیفی با هدف بازشناسی جایگاه حقیقی فرماندهی و مدیریت نظامی به شناسایی و تحلیل مولفه های منشی مدیریت نظامی در نهج‌البلاغه بپردازیم. در مولفه های منشی «خویشتن‌داری مومنانه» با فراوانی 19,8 درصد، بیشترین فراوانی را نسبت به سایر مولفه ها به خود اختصاص داده و مولفه «جاذبه و دافعه» با فراوانی 10,5 درصد، دومین ویژگی مدیران و فرماند هان نظامی از نظر فراوانی است؛ چنانکه مولفه‌های «شجاعت و صلابت شخصیتی»، «سخاوت و گشاده‌دستی» و «تخصص‌گرایی و توجه به شایسته‌سالاری» با فراوانی 8 درصد، سومین ویژگی مدیران و فرماندهان نظامی به شمار می‌روند.