تفکر انتقادی و نقش داستان در پرورش آن(با رویکرد تربیت دینی کودکان)

می‌باشد. مهم ترین ابزار تاثیرگذار در این دوران قصه و داستان است که نقش بی‌بدیلی در پرورش و رشد فضایل اخلاقی و دینی کودکان ایفا می‌کند. با توجه به رویکردهای نوین تربیتی نیاز است تا با بهره‌گیری از داستان‌ها، قوه تفکر انتقادی، مفهوم‌سازی و استدلال‌کردن کودکان را از طریق ایجاد حس پرسشگری تقویت و بارور کرد. سوال اصلی در این پژوهش این است که چگونه می‌توان از بن‌مایه‌های رویکرد تفکر انتقادی در تدوین داستان و قصه، بهره جست و آنها را در پرورش دینی کودکان استفاده کرد؟ روش مطالعه و تحقیق در این مقاله کتابخانه‌ای و بررسی اسناد است.چنانچه داستان متناسب با سطح رشد فکری و ذهنی کودکان و با در نظر گرفتن رویکرد تفکر انتقادی تنظیم شود، می‌توان امیدوار بود در بزرگسالی نوع نگرش آنها به زندگی نگرشی مبتنی بر بنیان‌های استوار فکری، منطقی و خرد دینی باشد. تفکر انتقادی به مثابه ابزاری که فرد را در اتخاذ تصمیم، صدور حکم و انجام هر عملی خود پایش ساخته و تا حد ممکن فکر و عمل فرد را مطابق با اصولی می‌کند که در دوران کودکی آموخته، سنجیده، آزموده و از درستی و کارآمدی آن اطمینان حاصل کرده است. محوری‌ترین ابزار این شیوه آموزش، استفاده از داستان برای انتقال مفاهیم و ایجاد حس پرسش‌گری در کودک است. با توجه به تاثیر عمیق داستان‌ها و قصه‌ها در سنین طفولیت بر ذهن و نوع نگرش کودکان، غنی‌سازی داستان‌های تربیتی از طریق رویکرد پرورش تفکر انتقادی، مهم‌ترین مبحث حوزه تعلیم و تربیت جدید است.