شیوه های موثر تربیت دینی در خانواده‌ کارکنان ناجا

زمینه و هدف: خانواده، به مثابه محیط طبیعی تربیت، ابعاد مختلف رشد انسانی را تحت تاثیر قرار میدهد و پایه گذار سعادت فردی و اجتماعی است. امروزه به جرئت می توان ادعا کرد که منشا بسیاری از مشکلات اجتماعی ناکارآمدی خانواده ها از جمله‌ خانواده‌ ناجاست. هدف از نگارش این مقاله بررسی شیوه های موثر تربیت دینی و تاثیر پیشگیرانه‌ آن در سلامت جسمی، روانی و اجتماعی در خانواده‌ کارکنان ناجاست که از منظر متفکران اسلامی و غربی بررسی شده است روش تحقیق: روش مورد استفاده در آن تحلیل اسنادی است که همه‌ اسناد یا آثار مربوط به موضوع به صورت هدفمند و با توجه به گزاره های پژوهش و ابزار گردآوری فرم های فیش برداری انتخاب شده است. بنابراین این پژوهش از نوع کیفی و از روش پژوهش اسنادی بهره جسته است. یافته ها و نتیجه گیری: برابر یافته های تحقیق بهره گیری از آموزه های دینی در راستای شیوه‌ تربیت دینی باید از لحاظ هستی شناسی (شناخت صحیح و درست آموزه های دینی و مفاهیم انسان، جهان، توحید، نبوت و معاد)، روش شناختی (شیوه‌ به کارگیری مفاهیم هستی شناختی)، ایستایی شناسی (نظم و ترتیب و نگریستن به روش های تربیت دینی در قالب روش منظومه‌ نگریستن) و پویایی شناسی (حرکت، تکامل و پویایی روش های تربیت دینی) همیشه و در همه حال باید مستمر، هدفمند و دارای پویایی لازم باشد و این سهل اصول ترین و کاراترین روش تربیت می تواند باشد. بنابراین به نظر می رسد موثرترین و اساسی ترین شیوه‌ تربیت در بین خانواده‌ کارکنان ناجا بهره جستن از تربیت دینی بر اساس دو شیوه‌ کلامی و نمادین و روش های شش گانه‌ ذکر شده ویا دیالکتیک و تلفیق چند روش به فراخور زمان و شرایط متناسب با هر شیوه و روش در محیط خانواده در جهت اثرگذاری بیشتر است. این امر به این دلیل است که روش های تربیت دینی، نسبت به سایر روشهای تربیت علمی، از ویژگی حد مرکزی ثقیل تر یعنی موارد فراوانی بیشتر توافق و اجماع و قابلیت فهم بهتر برای اکثریت به ویژه در بین خانواده ها بهره میبرد.