تبیین نقش امام در تعالی معنوی جامعه با تکیه بر نهج البلاغه

زمینه و هدف : پیروی از الگوهای کامل مکمّل در راستای نیل به سعادت و معنویت یکی از راه های عقلایی است. همه‌ انسانها به حکم فطرت در پی استکمال خود هستند. ولی برای نیل به کمالات باید از کسانی پیروی کنند که سعادت و کمالات واقعی را میشناسند و راه رسیدن به آن را میدانند. انسان های باورمند به خالق بیبدیل بعد از آنکه، با برهان های عقلی، وجود خدا را با جمیع صفات جمال و جلالش به اثبات میرسانند، طبق حکم عقل، برای دست یافتن به سعادت و معنویت باید از پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) و امامان معصوم (علیهم السلام) که جانشینان به حقّ او هستند پیروی نمایند. روش تحقیق : این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی انجام شده و برای گرد آوری داده ها از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. یافته ها و نتیجه گیری: نگارنده در این مقاله کوشش نموده است که چگونگی تحصیل معنویّت و کمالات مطلوب بشریّت را با تکیه به سخنان امیر سخن، حضرت علی علیه السلام، در نهج البلاغه نشان دهد. روشن است که پیروی از حضرت علی(علیه السلام) عین پیروی از پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) است. چون به تصریح آیه «و انفسنا و انفسکم» (آل عمران:61) علی (علیه السلام) مظهر جمیع صفات پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) جز نبوت است. همچنین پیروی از پیامبر عین پیروی از خداوند است که مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ اَطاعَ اللَّه (النساء 80) .همچنین پیروی از سایر امامان نیز عین پیروی از امیرالمومنین(علیه السلام) است که آنان مظاهر کمالات علوی (علیه السلام) و نبوی(صلی الله علیه و آله) هستند.