اعمال محدودیت زمانی نیمه‏نرم بر اساس تابع حیات‏بخش در فرایند مسیریابی تیم‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏های پاسخ به بحران

پس از وقوع یک حادثه‏ی بزرگ مانند زلزله، عملیات بسیاری برای کاهش تلفات و خسارات صورت می‏گیرد. تلفات در زمان‏های اولیه‏ی بحران با گذر زمان به شدت افزایش می‏یابد. در نتیجه یکی از چالش‏های مهم پس از بحران و حوادث طبیعی، محدودیت زمانی است. از این رو مدل‏های بهینه‏سازی هوشمند به منظور مدیریت بحران می‏تواند کارآمد باشد. در این مقاله یک مدل برنامه‏ریزی و مسیریابی وسایل نقلیه ارائه شده است که در آن محدودیت زمانی وسایل نقلیه با استفاده از تابع حیات‏بخش بهبود یافته و به صورت ویژه‏ای مدل‏سازی شده است. این مدل با استفاده از روش بهینه‏سازی هوشمند شبیه‏سازی تبرید حل شده و نتایج آن بر روی یک شبکه‏ی حمل و نقل کوچک و یک شبکه‏ی حمل و نقل با ابعاد بزرگ که به صورت تصادفی تولید شده آزمایش شده است. نتایج حاصل به طور متوسط منجر به 11.5 درصد افزایش درصد نجات‏یافتگان با استفاده از مدل پیشنهادی شده است.