مقایسه‌ی مدل بهینه‎سازی‎ تصادفی و‎ سایر روش‌های احتمالی برای اختصاص منابع اقتصادی جهت کاهش ریسک لرزه‏ای‎ منطقه‏ای‎

این پژوهش با هدف ارایه‌ی روشی برای ارزیابی و تعیین اولویت اقدامات کاهش ریسک لرزه‏ای‎ در کشورهای لرزه‌خیز در حال توسعه و اختصاص بودجه‌ی لازم به این اقدامات و یاری دادن مدیران و تصمیم‌گیرندگان در این امر، انجام شده است. در این پژوهش یک مدل برنامه‎ریزی بهینه‎سازی‎ تصادفی (احتمالی) دو مرحله‏ای‎ توسعه داده شده که منابع اقتصادی اختصاص یافته به راهکارهای کاهش ریسک لرزه‏ای‎ (مقاوم‌سازی) و بازسازی پس از زلزله‎های احتمالی آینده را در سطح منطقه‏ای‎ بهینه سازد. مدل بهینه‎سازی‎ پیشنهاد شده، راهکارهای کاهش ریسک‌های موجود را با هدف کمینه کردن هزینه‌های مقاوم‎سازی‎، بازسازی و ریسک خسارت اقتصادی بیش از حد مجاز مورد جستجو قرار می‎دهد، تا راهکار بهینه را با توجه به محدودیت‌های موجود پیدا کند. همچنین در پژوهش حاضر برای بررسی مدل تصادفی پیشنهاد شده از دیدگاه عدم قطعیت وقوع زلزله‎ها و نشان دادن برتری مدل تصادفی نسبت به سایر روش‌های احتمالی که بحث عدم قطعیت زلزله‎ها را خارج از فرایند بهینه‌سازی در نظر می‎گیرند، مدل‌های احتمالی دیگر نیز ارایه شده است و با انجام مطالعه‌ی موردی برای شهر تهران، اولاً کاربردهای عملی مدل تصادفی و سایر روش‌های احتمالی بهینه‌سازی پیشنهاد شده ارایه شده است، ثانیاً با محاسبه‌ی عوامل کلیدی نشانگر برتری مدل‌های تصادفی با نام‌های «ارزش مورد انتظار اطلاعات صحیح» و «ارزش حل تصادفی»، مدل تصادفی با سایر مدل‌های احتمالی مورد مقایسه قرار گرفته است.