بهینه‏سازی حرکت سرویس‏رسان‏های فرودگاهی در شرایط اضطراری

توسعه‏‏ی حمل و نقل هوایی موجب تغییرات فراوانی در فرودگاه‏ها شده است. تعداد اپرون‏ها1 و پایانه‏ها از نظر پیچیدگی و اندازه رو به افزایش است. به علت افزایش تعداد پروازها، تعداد هواپیماها و به تبع آن افزایش تجهیزات، وسایل نقلیه و موانع ثابت، احتمال وقوع بحران در فرودگاه افزایش یافته است.با توجه به این موضوع، تحقیق قابل توجهی برای کاهش بحران در فرودگاه‏ها و بهینه‏سازی دسترسی سرویس‏رسانان به هواپیماها انجام نشده است. سامانه‏ی اطلاعات مکانی، با توانایی‏هایی که در تجزیه و تحلیل داده‏های مکانی ارایه داده است، متخصصان و مهندسان فرودگاه‏ها را در به‏کارگیری آن برای بهبود مدیریت بحران در فرودگاه راغب کرده است. در این تحقیق اطلاعات مکانی و زمانی مربوط به سرویس‏رسانی در فرودگاه، که یکی از عوامل اصلی وقوع بحران در فرودگاه است، به صورت غیرآنی تجزیه و تحلیل شده و شیوه‏ای نو برای بهینه‏سازی دسترسی سرویس‏رسانان به هواپیماها و در نتیجه کاهش بحران در فرودگاه ارایه شده است. هدف به‌کارگیری این شیوه بهینه‏سازی دسترسی خودروهای سرویس‏رسان (با شرط تاخیر نداشتن پرواز‏ها) برای کاهش بحران در فرودگاه است. در طرح پیشنهادی عملیات سرویس‏رسانی با در نظر گرفتن دو حالت منجر به کاهش بحران می‏شود: در حالت اول سرویس‏رسان پس از ارایه‌‌‌‌‌‌‌ی سرویس به جایگاه دایم باز می‏گردد و در حالت دیگر سرویس‏رسان پس از ارایه‌ی سرویس در جایگاه موقت توقف می‏کند. نتایج نشان می‌دهد که در هر دو حالت با کاهش تعداد سرویس‏رسان‏ها در سطح فرودگاه‏ها از میزان بحران کاسته می‌شود.