تحلیل فضا- مکانی عملکرد ایستگاه های آتش نشانی بر پایه ی مدیریت بحران با استفاده از روش تلفیقی MCDMو تحلیل شبکه مطالعه ی موردی: منطقه ی 6 تهران

از میان کاربری ها و خدمات موجود در شهر، استقرار بهینه ی فضا - مکانی ایستگاه های آتش نشانی به دلیل اهمیت و توجه روز افزون به ارایه ی خدمات ایمنی و تمهیدات پیش گیری و مقابله با حوادث آتش سوزی و مدیریت بحران در شهرها از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. بی شک خدمات رسانی به موقع ایستگاه های آتش نشانی بیش از هر چیز مستلزم استقرار آنها در مکان های مناسب بوده، تا بتوانند در اسرع وقت و بدون مواجهه با موانع و محدودیت-های محیط شهری از یک سو، و نیز با ایجاد کمترین آثار منفی بر زندگی ساکنان شهر از سوی دیگر، به محل حادثه برسند. تهران بزرگ با جمعیت بیش از هشت میلیون نفر به عنوان بزرگ ترین شهر کشور، به علت گسترش موازی و نیز افزایش جمعیت، زمینه های ایجاد حریق را در سطح شهر افزایش داده است. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و نیز بهره گیری از روش های تلفیقی تحلیل شبکه وmcdm در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی gis، توزیع فضایی- مکانی استقرار و شعاع عملکرد ایستگاه های آتش نشانی موجود در منطقه ی 6 شهر تهران مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد پراکنش فضایی ایستگاه های آتش نشانی برای مدیریت بهینه ی بحران در وضعیت موجود از الگوی مناسبی برخوردار نبوده و ایستگاه های موجود در مدت زمان استاندارد 3 دقیقه نمی توانند کل منطقه را تحت پوشش خدماتی قرار دهند. بنابراین با به کار گیری روش های تحلیلی mcdm و نیز استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی ahp و تلفیق آن با قابلیت های gis، برای مناطق خارج از شعاع عملکردی ایستگاه های موجود، 2 ایستگاه جدید مشخص و پیشنهاد گردیده است تا کل فضای مطالعات موردی، براساس استاندارد زمانی خودروهای آتش نشانی به محل حریق، تحت پوشش ایستگاه های آتش-نشانی قرار گیرد.