کاربرد مدل های تصمیم گیری چند معیاره در مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله مطالعه ی موردی: منطقه ی 6 شیراز

یکی از مهم ترین مسایلی که مورد توجه سازمان های مدیریت بحران قرار دارد، انتخاب مکان هایی جهت استقرار موقت سانحه-دیدگان است. در این پژوهش منطقه ی شش شیراز با توجه به استعداد لرزه خیزی بالا به عنوان الگویی جهت مکان یابی محل های استقرار موقت سانحه دیدگان زلزله ی احتمالی مورد مطالعه قرار گرفته است. بر این اساس در چارچوب روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، پس از مشخص شدن معیارهای موثر در امر مکان یابی مساکن موقت، اقدام به وزن دهی معیارها و شاخص های مورد مطالعه طبق نظر کارشناسان خبره ی مدیریت بحران و با استفاده از تکنیک آنتروپی شانون تعدیل شده با قضاوت ذهنی می شود. سپس با استفاده از مدل topsis و نرم افزار excel، مکان های مستعد جهت اسکان موقت بر حسب اولویت رتبه بندی می گردد. نتایج نشان می دهد معیارهای فاصله از رودخانه، مساحت زمین و فاصله از معابر در بین سایر معیارها از اهمیت بیشتری برخوردارند. همچنین بهترین مکان ها جهت عملیات اسکان موقت، بوستان ها و زمین های بایر این منطقه ی شهری است، بنابراین فرضیه ی تحقیق مورد تایید قرار می گیرد.