>
Fa   |   Ar   |   En
   کاهش خطرپذیری شهر از بلایای طبیعی (زلزله) از طریق برنامه ریزی کاربری زمین مطالعه ی موردی: ناحیه ی 5 منطقه ی 3 تهران  
   
نویسنده بمانیان محمدرضا ,رفیعیان مجتبی ,خالصی محمدمهدی ,بمانیان رضا
منبع مديريت بحران - 1391 - دوره : 1 - شماره : 2 - صفحه:5 -15
چکیده    برنامه ریزی کاربری زمین به عنوان یکی از مهم ترین ابزارها و در عین حال اهداف برنامه ریزی شهری جایگاهی حیاتی در تحقق مخاطره نگری در فرآیند توسعه ی شهری داشته و مطالعه و تجربه برای بهبود روش ها و فرآیندهای تحقق آن، مسیله ی مهم و اولویت مندی برای کاهش خطرپذیری جوامع شهری است. پژوهش حاضر با این رویکرد و استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی و با هدف بازشناسی معیارها و روش های ارزیابی و کاهش خطرپذیری شهرها در برابر زلزله از طریق راهکارهای مطرح در حیطه ی برنامه ریزی کاربری زمین، با مطالعه ی موردی ناحیه ی 5 از منطقه ی 3 شهر تهران، که کارشناسان احتمال وقوع زلزله‌ای شدید را در آن بسیار بالا می دانند، به بررسی و تحلیل این امر پرداخته و با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی عوامل موثر شناخته شده در خطرپذیری از زلزله در قالب رابطه ی خطرپذیری (آسیب پذیری × مخاطره × در معرض قرار داشتن)، انواع نقشه-های خطرپذیری را تولید نموده و براساس انطباق کاربری های موجود بر آن ها به ارایه ی الزامات و گزینه های تغییر و هدایت برنامه ریزی کاربری زمین برای کاهش خطرپذیری از زلزله می پردازد. نتایج این پژوهش نشان-دهنده ی کارآیی استفاده از روش های ارزیابی خطرپذیری به ویژه روش های کمی و مقایسه ای در ارایه ی چارچوبی عملی و منطقی برای سنجش میزان خطرپذیری و براساس آن هدایت دقیق تر و با کیفیت تر تصمیمات برنامه-ریزی کاربری زمین و نشان دادن اولویت ها و کمبودهای تشدید کننده در خطرپذیری شهرها از رویدادهای طبیعی به ویژه زلزله است.
کلیدواژه برنامه ریزی کاربری زمین ,کاهش خطرپذیری ,زلزله
آدرس دانشگاه تربیت مدرس, استاد، گروه معماری, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, دانشیار، گروه برنامه ریزی شهری, ایران, دانشگاه هنر اصفهان, دانشجوی دکترا، گروه شهرسازی اسلامی, ایران, دانشگاه اصفهان, دانشجوی دکترا، گروه عمران - زلزله، پژوهشگاه شاخص پژوه, ایران
پست الکترونیکی bemanian.r@gmail.com
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved