نقش سبک زندگی و سرمایه اجتماعی بر تاب ‌آوری شهروندان کرمانشاهی در دوره بحران کرونا

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سبک زندگی و سرمایه اجتماعی بر تاب‌آوری شهروندان کرمانشاهی در دوره بحران کرونا است. روش پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری آن را، کلیه افراد 15 ساله به بالای شهر کرمانشاه تشکیل می‌دادند که تعداد 384 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه استفاده‌شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. ابزار اندازه‌گیری دارای اﻋﺘﺒﺎر صوری است و از پایایی لازم برخوردار است و مقدار آلفای رفتارهای تاب‌آوری اجتماعی 0.826 است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که میانگین تاب‌آوری اجتماعی در جامعه موردمطالعه (3.12) است که نشان‌دهنده وضعیت متوسط تاب‌آوری اجتماعی در بین شهروندان کرمانشاهی در دوران کرونا است. در بین ابعاد تاب‌آوری اجتماعی، بعد پذیرش مثبت تغییر بیشترین میانگین (3.43) و بعد اعتماد به غرایز فردی دارای کم‌ترین میانگین (3.02) است. بین میزان سبک زندگی و سرمایه اجتماعی با میزان تاب‌آوری اجتماعی رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد. هر چه میزان سرمایه اجتماعی و سبک زندگی بیشتر شود، میزان تاب‌آوری اجتماعی افزایش می‌یابد. ضریب تعیین برابر 0.358 است که نشان می‌دهد مجموعه‌ متغیرهای مستقل، 35.8 درصد از واریانس و تغییرات تاب‌آوری اجتماعی را تبیین و پیش‌بینی می‌کنند. بالاترین تاثیر را سرمایه اجتماعی دارد. نتیجه این‌که پس برای افزایش میزان تاب‌آوری اجتماعی در جامعه بایستی به میزان سرمایه اجتماعی و ابعاد آن توجه کرد و ابعاد سرمایه شناختی و ساختاری را بهبود بخشید. همچنین آﻣﻮزش راﻫﺒﺮدﻫﺎی سبک زندگی سالم ﺟﻬﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺎب‌آوری اجتماعی الزامی است.

the role of lifestyle and social capital on the resilience of kermanshahi citizens during the corona crisis

the purpose of this research is to investigate the effect of lifestyle and social capital on the resilience of kermanshahi citizens during the corona crisis. the research method was applied in terms of purpose and descriptive in terms of survey type. its statistical population consisted of all people aged 15 years and above in the city of kermanshah, of which 384 people were selected as a statistical sample using a multi-stage cluster sampling method. a questionnaire was used to collect data. pearson’s correlation coefficient and regression and path analysis tests were used to analyze the data. the measurement tool has face validity and has the necessary reliability, and the alpha value of social resilience behaviors is 0.826. the findings of the research show that the average social resilience in the studied community is (3.12), which indicates the average social resilience among the citizens of kermanshahi during the corona era. among the dimensions of social resilience, the dimension of positive acceptance of change has the highest average (3.43) and the dimension of trust in individual instincts has the lowest average (3.02). there is a positive and direct relationship between the amount of lifestyle and social capital with the amount of social resilience. the more the amount of social capital and lifestyle increases, the more the amount of social resilience increases. the coefficient of determination is 0.358, which shows that the set of independent variables explain and predict 35.8% of the variance and changes in social resilience. social capital has the highest impact. the result is that in order to increase the level of social resilience in society, it is necessary to pay attention to the amount of social capital and its dimensions and to improve the dimensions of cognitive and structural capital. it is also necessary to teach healthy lifestyle strategies to increase social resilience.