بررسی و تبیین مولفه‌های شناختی و تاثیر آن بر تاب‌آوری اجتماعی شهروندان درشرایط بحران (مورد مطالعه: شهر بیرجند)

تاب‌آوری به معنای فرصت‌سازی از تهدیدات است و مقوله‌ای است که در سطوح فردی، نهادی، اجتماعی، ملی، منطقه‌ای و جهانی قابل بررسی است. تاب‌آوری به معنای بازگشت به حالت اولیه نیست بلکه با فرصت‌سازی از تهدیدات به دنبال دستیابی به شرایطی مطلوب‌تر از وضعیت پیشین است. تاب‌آوری اجتماعی با تاکید بر تحقق «پایداری اجتماعی» در برابر سوانح و رویدادهای ناخواسته، از یک سو بر شکل‌گیری و حفظ گروه‌های ‌اجتماعی و جوامع محلی و از سوی دیگر، به فرایند بازتوانی بعد از سوانح از طریق ارتقای سرمایه اجتماعی می‌پردازد و به ارتقای سطح دانش وآگاهی، همبستگی، مقاومت و پایداری و افزایش مشارکت جامعه انسانی در امر بازسازی و شکل‌گیری پیوندهای ‌اجتماعی کمک می‌کند. تاب‌آوری اجتماعی از مسائلی است که در طول سالیان اخیر در جوامع مختلف به‌خصوص در جوامع شهری بسیار بر آن تاکید شده است. در مسیر پایداری و تاب‌آوری جامعه انسانی، مولفه‌های شناختی و ذهنی می‌توانند نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کنند. بنابراین هدف اصلی بررسی مولفه‌های شناختی موثر بر تاب‌آوری اجتماعی در بین شهروندان شهر بیرجند می‌باشد. روش تحقیق پیمایشی می‌باشد و داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه به دست آمده است. جامعه آماری، کلیه شهروندان بیرجندی 18 سال و بالاتر در نظر گرفته شده‌اند که تعداد 400 نفر بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد بین تاب‌آوری اجتماعی و مولفه‌های شناختی رابطه معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیونی نشان داد مولفه‌های شناختی و ابعاد آن (0.561) درصد واریانس تاب‌آوری اجتماعی در شرایط بحران را تبیین می‌کنند. بیشترین تاثیرات مستقیم را به ترتیب ادراک(0.745) و تفکر و نگرش جمعی(0.540) بر تاب‌آوری اجتماعی شهروندان داشته‌اند. در نهایت به منظور آزمون کلی و جزئی الگوی نظری از مدلسازی معادلات ساختاری بهره‌گرفته شد که پس از تحلیل مورد نظر، شاخص‌های با ضریب برازش بالا، نشانگر حمایت خوب داده‌ها از مبانی نظری تحقیق بود.

examining and explaining the cognitive components and its impact on the social resilience of citizens in crisis conditions(study case: birjand city)

resilience means creating opportunities from threats and is a category that can be examined at individual, institutional, social, national, regional and global levels. social resilience by emphasizing the realization of &social stability& against accidents and unwanted events, on the formation and preservation of social groups and local communities, and on the other hand, it deals with the process of rehabilitation after disasters through the promotion of social capital and the improvement of the level of knowledge and awareness, solidarity, resistance and stability and increasing the participation of human society help in the reconstruction and formation of social bonds. social resilience is one of the issues that has been emphasized a lot in recent years in different societies, especially in urban societies. in the path of stability and resilience of human society, cognitive and mental components can play a very important role. therefore, the main goal is to investigate the cognitive components affecting social resilience among the citizens of birjand city. the research method is a survey and the data was obtained using a questionnaire. the statistical population is considered to be all citizens of birjandi aged 18 and over, 400 of whom were selected based on cochran’s formula and using multi-stage cluster sampling.the results show that there is a significant relationship between social resilience and cognitive components. regression analysis showed that cognitive components and its dimensions (0.561) explain the variance of social resilience in crisis conditions. perception (0.745) and collective thinking and attitude (0.540) have had the most direct effects on the social resilience of citizens. finally, in order to test the general and partial theoretical model, structural equation modeling was used, and after the desired analysis, indicators with a high fit coefficient indicated the good support of the data for the theoretical foundations of the research.