ارزیابی تاثیر بحران فراگیر کرونا در تمایل به استقرار دولت حداکثری و تحدید مشارکت شهروندان

ایده‌ «مشارکت همگانی مردم» در اداره امور کشور، ازجمله تدابیر حقوق عمومی است که جز در سایه‌ حمایت و صیانت دولت و قانون اساسی، ره به مقصدی نمی‌برد. افزون بر این، «به رسمیت‌شناسی» یا «به‌جا آوردنِ» حق شهروندان در تعیین سرنوشت خویش، می‌تواند آغاز جریانی باشد که خود را در سیمای مشارکت همه‌جانبه مردم، بازمی‌نماید. در این میان، بیشتر دولت‌ها، به‌منظور ترغیب شهروندان به مشارکت عمومی، به بومی‌سازی و سازمان‌دهی حقوقی مشارکت در عرصه داخلی و بین‌المللی را روی آورده و دریافته‌اند که حضور و نقش‌آفرینی فزاینده مردم در راهبری جامعه، بیش از هر عامل ساختاری و هنجاریِ دیگری در پیشبرد اهداف دولت موثر خواهد بود. روش تحقیقی نوشتار حاضر، بر پایه تحلیل علت و معلولی داده‌ها و شیوه گردآوری اطلاعات تحقیق، مبتنی بر مطالعه اسنادی و کتابخانه‌ای در راستای پاسخ‌دهی به فرضیه مطروحه در مقاله است. به نظر می‌رسد با تغییر اساسی اوضاع‌واحوال در جهان و نیز با قرار گرفتن در وضعیت اضطراری، ازجمله همه‌گیری جهانی ناشی از پدیده کرونا، تغییر نگرشی، ولو ناگفته، در شیوه حکمرانی جهانی رخ نموده است. دولت‌ها با بیان اینکه حفظ جان و سلامت آدمی بر هر امر دیگر ازجمله حق بنیادین مشارکت انسان برتری و رجحان دارد، سیاستی مبتنی بر رواداری محدودیت و ممنوعیت برای حضور آدمیان در اجتماعات و فضاهای عمومی را پیش گرفته‌اند. در فرجام مقاله، باید اشاره داشت که اتخاذ چنین سیاست‌هایی، در عین اینکه فرصت و حمایت تلقی می‌شود، می‌تواند تهدیدی جدی در مسیر مشارکت‌پذیری دولت‌ها، به شمار آید. مقاله حاضر، با تاکید بر بایستگی مشارکت شهروندان در جامعه، در پی ارائه تصویری از چرخش محسوس در الگوهای حکمرانی جهانی و تمایل به الگوی دولت حداکثری، متاثر از بحران فراگیر کروناست.

Evaluating the Pervasive Impact of “Covid-19” Pandemic Crisis on Limitation of Public Participation and Tendency to Establish Nanny State

Introduction: The idea of “public contribution” in running domestic affairs is a measure of public rights which can be effective only under supports and protections of government and the Constitution. Additionally, “recognizing” or “fulfilling” the citizens’ rights in determining their fate can lead to high public contribution and participation. In this vein, to encourage citizens for public contribution, most states try to localize and organize legal contributions in both national and international arenas and have found that people’s increasingly presence and role in society’s leadership is more effective than any other structural and normative factor in achieving government’s goals.Method: The present paper is based on causeandeffect analysis of data while data collection technique is based on library and documents studies in order to answer research questions.Findings: It seems that considering radical changes in global modes and current emergency conditions including Covid-19 pandemic, an attitudinal change – albeit untold – has happened in the world’s ruling methods and practices. By expressing the fact that keeping human health and life take priority over any other issues including radical rights of human contribution, governments are now pursuing a policy based on limitation and prohibition of human contribution to social events and public places.Conclusion: In conclusion, it should be noted that adopting such policies is a serious threat and reduces public contribution. By emphasizing the necessity of citizens’ contribution in the society, the present paper attempted to provide an image on tangible transformation in global governance paradigms and tendency to Nanny State Model influenced by Covid-19 pandemic crisis.