اولویت‌بندی ابعاد تاب‌آوری سازمانی در شرایط بحران کرونا (مطالعه موردی بیمارستان‌های شهر خرم‌آباد)

بیمارستان ها ساختار، هدفی خاص و نقشی محوری در پویایی نظام های اجتماعی، اقتصادی و روانی در جامعه دارند. درمان فجایع، حوادث و بحران ها، مسائل پیچیده و بحث‌برانگیز برای بخش بهداشت به‌حساب می‌آید. تاب‌آوری سازمانی هدف موثری است که به‌طور مداوم به عملکرد سازمان در طول فجایع و موقعیت های بحرانی به خصوص شرایط کرونایی جهان امروز کمک می کند؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر اولویت‌بندی ابعاد تاب‌آوری سازمانی در مواجهه با شرایط بحرانی کرونا در بیمارستان های شهر خرم‌آباد است. در پژوهش توصیفی–کاربردی حاضر که در بیمارستان های شهر انجام‌ شده است، ابعاد و حیطه شناسایی‌ شده جهت سنجش سطح تاب‌آوری سازمانی در بیمارستان ها، در قالب پرسش نامه در اختیار کارشناسان و متخصصان مربوطه قرار گرفت و سپس نظرات آن‌ها دریافت شد. درنهایت در این پژوهش کارکنان و مدیران بیمارستان های شهر خرم‌آباد به‌عنوان جامعه و تعداد 200 نمونه برای مطالعه انتخاب و پرسشنامه با طیف لیکرت طراحی و بین نمونه مورد مطالعه توزیع شد. نتایج تحقیق از روایی و پایایی بالا برخوردار بود و به‌منظور تجزیه وتحلیل داده‌ها از آزمون فریدمن برای اولویت‌بندی و تحلیل عامل تاییدی جهت شناسایی ابعاد تاب‌آوری سازمانی استفاده‌ شده است. نتایج نشان داد که بااهمیت‌ترین عامل ازنظر جامعه آماری در مورد تاب‌آوری سازمانی از دیدگاه مدیران و کارکنان بیمارستان، رهبری و تصمیم‌گیری، استفاده از دانش و تجربه، تعهد مدیریت، آمادگی، مشارکت موثر همگانی و ارتباطات و کار گروهی است؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که هرچند میزان سطح رهبری، دانش و تجربه، تعهد مدیریت و آمادگی بیمارستان ها در مقابل بحران کرونا بیشتر باشد می توان بهتر این بحران را مهار و کنترل نمود.

Prioritizing the Dimensions of Organizational Resilience in theCcontext of the Corona Crisis (Case study of Khorramabad hospitals)

Hospitals have a specific structure and purpose and play a pivotal role in the dynamics of social, economic and psychological systems in a society. For the health sectors, disasters, accidents and crises are complex and controversial issues. Organizational resilience is an effective goal that continuously contributes to the organization’s performance during disasters and critical situations, especially in today’s corporate world. Therefore, the purpose of this study is to prioritize the dimensions of organizational resilience in the face of coronary crisis in hospitals in Khorramabad. The identified dimensions and domains of organizational resilience assessment of hospitals were provided to the relevant experts and specialists in the form of a questionnaire and then their opinions were received. In this study, the staff and managers of Khorramabad hospitals comprised the population out of which 200 participants were selected for the study. A Likert scale questionnaire was designed and distributed among the participants. The results of the study had a high validity and reliability. In order to analyze the data, Confirmatory Factor Analysis was used to identify the dimensions of organizational resilience and Friedman test was used to prioritize the dimensions. According to the results and based on the opinions of the managers and staff, leadership and decisionmaking, use of knowledge and experience, commitment of management, readiness, effective public participation and communication and teamwork were the most significant factors in organizational resilience. Thus, it can be concluded that the higher the level of leadership, knowledge and experience, commitment of management and readiness of hospitals is, the greater and better the corona crisis can be controlled.