مدل مطلوب سیاست کیفری مقابله با خشونت علیه کودکان و نوجوانان

بدون تردید دوران کودکی از حساس‌ترین دوران زندگی انسان است، چرا که در این دوران ابعاد مختلف جسمی و روانی کودک در حال شکل‌گیری و تکامل است و خشونت علیه آنها در این سال‌های حساس زندگی، به رشد و سلامت آنها آسیب جدی وارد می‌کند. روند افزایشی خشونت علیه کودکان و نوجوانان و لزوم حمایت از آسیب‌پذیرترین گروه اجتماع، بررسی این پدیده را ضروری می‌نماید. تا با ارائۀ الگوی مناسب جهت برخورد با بزهکار بتوان امیدوار بود که در آینده با خشونت علیه کودکان و نوجوانان مقابله شود و شیوع این پدیده کاهش یابد. از این ‌رو، هدف از این پژوهش، طراحی مدل مطلوب در جهت مقابله با خشونت علیه کودکان و نوجوانان است. پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی است که داده‌های آن، از طریق روش‌های کتابخانه‌ای و میدانی، جمع‌آوری شد. جامعه آماری پژوهش، شامل سه گروه اساتید حقوق، قضات و وکلا و حقوق‌دانان و کارشناسان حقوقی بوده است؛ که از میان آنها با روش تصادفی طبقه‌ای،140 نفر انتخاب شدند. یافته‌های پژوهش دلالت بر آن دارد که مدل مطلوب مقابله با خشونت علیه کودکان و نوجوانان، مدل ترکیبی ترمیمی و سزادهنده خواهد بود. به این صورت که بر خشونت‌گران بر کودکان و نوجوانان مدل ترمیمی را اعمال کرده، ولی نسبت به خشونت‌ گرانی که مرتکب خشونت‌هایی می‌شوند که احساسات عمومی را جریحه‌دار می‌کند و نظم عمومی جامعه را مختل می‌کند مدل سزادهنده را اعمال کنیم.

the optimal framework for criminal policy in addressing acts of violence perpetrated against children and adolescents.

undoubtedly, the period of childhood is widely recognized as a critical developmental phase in human existence. it is during this time that a multitude of physical and mental dimensions of the child undergo formation and maturation. consequently, any acts of violence perpetrated against children during these delicate years can have profound and detrimental effects on their overall growth and well-being. the escalating prevalence of violence directed towards children and adolescents, along with the imperative to provide assistance to the most susceptible segment of society, necessitates a comprehensive examination of this topic. the implementation of an appropriate framework for addressing offenders holds the potential to effectively address the issue of violence perpetrated against children and adolescents, leading to a reduction in the incidence of this phenomena in the future. hence, the objective of this study is to develop an appropriate framework for addressing the issue of violence perpetrated against children and adolescents. the present study employs descriptive and analytical research methodologies, utilizing data obtained through both library and field-based data collection techniques. the investigation encompassed three distinct groups within the legal profession: law professors, judges and lawyers, and jurists and legal specialists. out of the total population, a subset of 140 individuals was chosen using the stratified random sampling technique. the research findings suggest that an effective approach to addressing violence against children and adolescents would need a combination of restorative and punitive measures. the restorative model is employed when addressing those who perpetrate acts of violence against children and adolescents, whereas the punitive model is utilized for individuals who engage in violence that not only offends public sensibilities but also undermines the overall social order.