ضرورت حمایت حداکثری از بزه‌دیدگان جنسی زیر 18 سال و چالش‌های ناظر بر آن با تاکید بر قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 1399

بزه‌دیدگان جنسی آسیب‌پذیرترین بزه‌دیدگان محسوب ‌می‌شوند که به جهت سن و جنسیت نیازمند حمایتگری‌های حداکثری بوده و سزاوارند تا در سایه ‌نظام عدالت کیفری، آسیب‌های وارده به آنان جبران و امنیت از دست ‌رفته‌شان احیاء گردد. عدم ضمانت اجرای کیفری مناسب نسبت به مرتکبین جرائم ‌جنسی علیه افراد زیر 18 سال و یا ناکارآمدی و فقدان بازدارندگی این ضمانت اجراها، در کنار عدم‌ نظارت و ضعف تدابیر ناظر بر آگاه‌سازی بزه‌دیدگان بالقوه نسبت به این نوع خطرات، موجب آسیب‌پذیری بیشتر کودکان و نوجوانان شده و راه را برای بزه‌دیدگی ایشان آسان‌تر ‌می‌کند. نادیده گرفتن بزه‌دیدگی جنسی کودکان و نوجوانان، نه‌تنها موجبات بزه‌دیدگی مضاعف و تکرار جرائم ‌جنسی را بر ایشان محقق سازد بلکه این مهم انکار ناشدنی است که اثر بزه‌دیدگی و آسیب‌های ترمیم نشده ناشی از آن ‌می‌تواند موجبات تمایلات بِزهکاری را در فرد قربانی فراهم نموده و بزه‌دیده امروز را به بِزهکار فردا تبدیل کند. قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 1399 از جمله مهم‌ترین جلوه‌های قانون‌گذاری نظام عدالت کیفری ‌ایران است که در راستای حمایت از بزه‌دیدگان زیر 18 سال تقنین شده است و سازکارهای اجتماعی و کیفری مقرر در آن قابل تامل ‌می‌باشند با این حال از جمله چالش‌های عملی این قانون، می‌توان به عدم تبیین دقیق مفهوم طفل، حذف مفهوم آزار عاطفی و وضع مجازات‌های حداقلی برای والدین آزارگر و نیز وضع مجازات‌های حداقلی در جرم آزار جنسی غیرحدی اشاره کرد. در این پژوهش سعی بر آن است تا با ارزیابی سازکارها و جلوه‌های نظام عدالت کیفری ایران در برابر بزه‌دیدگان جنسی زیر 18 سال ضمن طرح آنها، برنامه‌ها و تدابیر حمایتگر و ترمیم‌کننده‌ای که واجد آثار مثبت حداکثری به نحو کارآمد باشند؛ در الگویی از سیاست جنایی قابل دسترس قرار گیرند.

the necessity of maximum protection of sexual victims under 18 years of age and the challenges related to it, emphasizing the law on the protection of children and adolescents approved in 1399

sexual victims are the most vulnerable victims who, according to their age and gender, need maximum support in ordersexual victims are considered to be the most vulnerable victims who, according to their age and gender, need maximum support and deserve to be compensated for their injuries and their lost security under the shadow of the criminal justice system. while the lack of guarantee of proper criminal execution against the perpetrators of sexual crimes against people under 18 years of age, or the inefficiency and lack of deterrence of these execution guarantees, along with the lack of supervision and the weakness of measures to inform potential victims of this type of dangers, have made children and teenagers more vulnerable, and the way for it makes it easier to hurt them. ignoring the sexual abuse of children and teenagers not only causes double victimization and repetition of sexual crimes on them, but it is also undeniable that the effect of abuse and the unrepaired injuries caused by it can cause criminal tendencies in the victim and make today’s victim to the criminal. change tomorrow the law on the protection of children and adolescents approved in 2019 is one of the most important legislative manifestations of iran’s criminal justice system, which is legislated to protect victims under the age of 18, and the social and criminal mechanisms provided for in it are worthy of consideration, but among the practical challenges of this law, it is possible to he pointed out the precise explanation of the concept of a child, the removal of the concept of emotional abuse, and the imposition of minimum punishments for abusive parents, as well as the imposition of minimum punishments for the crime of extreme sexual abuse. by evaluating the mechanisms and effects of iran’s criminal justice system against sexual victims under the age of 18, while designing them, protective and restorative programs and measures that have maximum positive effects in an efficient manner; be placed in a pattern of accessible criminal policy.