رویای حبس زدایی تا جوانب بازدارندگی و بی‌کیفری مجازات در پرتو قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب 1399

گرایش سیاست جنایی ایران و به تبع سیاست کیفری کاهش مجازات حبس و جمعیت کیفری زندان است. به دیگر سخن، اولویت‌های کلیدی ایران کاهش سیطره مجازات حبس است. بر این اساس رویکرد تقنینی و قضایی به دنبال حبس‌زدایی و استفاده از نهاد‌های ارفاقی و جایگزین است. از این رو است که رویای حبس‌زدایی امروزه به نقطه هدف اصلی سیاست جنایی مبدل گشته و پیش‌بینی نهاد‌های ارفاقی و رویکرد قانون کاهش مجازات حبس تعزیری این رویکرد را تایید می-نماید. لیکن به رغم حرکت به سوئی حبس‌زدایی همگامی این رویکرد با بحث بازدارندگی و بی‌کیفرمانی یا اهداف کیفردهی از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا با کاهش مجازات‌ها قدرت بازدارندگی مجازات نیز کاهش ‌می‌یابد.این نوشتار به روش توصیفی - تحلیلی به این نتیجه می‌رسد که کاهش مجازات حبس بدون توسعه فرهنگ قانون‌گرایی و توجه به سایر مولفه‌های تاثیرگذار بر افزایش جرائم امکان کاهش جمعیت کیفری زندان میسر نخواهد شد. از این رو نتیجه قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب 1399 کاستن قدرت بازدارندگی کیفر و کمک به بی‌کیفرمانی مجرمان است. از سوئی دیگر تاثیری چندانی بر کاهش جمعیت کیفری زندان ندارد. زیرا تولید جرم و حبس نتیجه یگانه کیفرهای طویل نیست که با کاستن آن از جمعیت کیفری به نتیجه دلخواه برسد. بلکه مولفه‌های اصلی مولد جرم و توجه به جایگزین‌های حبس باید مورد بررسی قرار گیرد.

the dream of deprivation of liberty to the aspects of deterrence and impunity of punishment in the light of the law reducing the punishment of imprisonment 1399

the tendency of iran’s criminal policy and consequently its criminal policy is to reduce imprisonment and the prison population. in other words, iran’s key priorities are to reduce the dominance of imprisonment. accordingly, the legislative and judicial approach seeks the release of imprisonment and the use of compassionate and alternative institutions. hence, the dream of deprivation of liberty has become the main goal of criminal policy today, and the predictions of compassionate institutions and the approach of the law to reduce the punishment of imprisonment confirm this approach. however, despite the move towards deprivation of liberty, it is important to keep this approach in line with the issue of deterrence and impunity or the purpose of punishment. because with the reduction of punishments, the deterrent power of punishment also decreases. this article concludes that reducing the prison sentence without the development of a culture of legalism and attention to other factors affecting the increase in crime will not be possible to reduce the prison population. therefore, the result of the law reducing the punishment of imprisonment, approved in 1399, is to reduce the deterrent power of punishment and help impunity for criminals. on the other hand, it has little effect on reducing the prison population. because the production of crime and imprisonment is not the only result of long punishments that reduce the criminal population to achieve the desired result. rather, the main components of crime and attention to alternatives to imprisonment should be considered.