ارزیابی عملکرد دادسراهای عمومی و انقلاب و دادگاه‌های کیفری دو تهران درمورد تعلیق تعقیب و تعویق صدور حکم در سال‌های 1397 و 1398

ارزیابی عملکرد دادسراهای عمومی و انقلاب و دادگاه‌های کیفری دو تهران در مورد تعلیق تعقیب و تعویق صدور حکم، به عنوان بخشی از مدیریت عملکرد، فرایندی است که هدف آن سنجش و تعیین میزان به‌کارگیری نهادهای مذکور طی سال‌های 1397 و 1398 در حوزۀ قضایی تهران است. این تحقیق میزان گرایش و اِعمال این دو نهاد در شهر تهران را بررسی نموده است تا بازخوردهای لازم را با توجه به نقاط قوت و ضعف، ارائه نماید. مقالۀ حاضر ضمن مطالعه و بررسی نظری و کاربردی این دو نهاد و قرارهای صادرشده توسط دادسراهای عمومی و انقلاب و دادگاه‌های کیفری دو تهران (بر مبنای نمونه‌گیری تصادفی) و ارائۀ آمار اخذ شده از آنها در خصوص میزان استفاده از نهادهای مزبور، به بررسی رویکرد مقامات مراجع قضایی مزبور در کاربست این دو نهاد طی مصاحبه و با تهیه پرسش‌نامه، می‌پردازد. جامعۀ آماری مصاحبه را تعداد 54 نفر از قضات تشکیل می‌دهند که تمام آنها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده‌اند. ابزار تحقیق، پرسش‌نامه سنجشی است که روایی آن به تایید 50 نفر از قضات امر رسیده است و نتایج آن به ترتیب در جداول شماره‌گذاری‌شده نشان داده می‌شود. نتایج این ارزیابی نشان داد که عملکرد دادسراها و دادگاه‌ها در کاربست این دو نهاد در سال 1398 نسبت به سال 1397 در سطح مطلوبی قرار ندارد. به نظر می‌رسد رویکرد دادسراها و دادگاه‌های کیفری دو تهران، نسبت به نهادهای مزبور، غیرمنسجم و ناپایدار و گاهی مبتنی بر رویکرد شخصی می‌باشد که تنویر و آموزش قضات و بسترسازی شرایط برای آنان و توسعۀ تقنینی قلمرو نهادهای ارفاقی در میزان استفاده از آنها موثر است. با توجه به اینکه قوۀ مقننه در توسعۀ قلمرو نهادهای یادشده و قضات در اِعمال آنها نقش تعیین‌کننده‌ای دارند، پیشنهاد می‌گردد که ضمن الزامی کردن این نهادها در صورت اجتماع شرایط آنها، رویۀ عملی با افزایش دوره‌های آموزشی ضمن خدمت برای قضات بهبود یابد.

an analysis of the public prosecutor's office and criminal courts function regarding suspension of criminal prosecution and adjournment of judgmentduring years 1397 and 1398

the analysis of the public prosecutor's office andcriminal courts function regarding suspension ofcriminal prosecution and adjournment of judgmentis a process that aims to evaluate and determinethe use of these measures in 1397 and 1398 in thetehran jurisdiction. this study has examined thetendencies and practices of these two institutionsin tehran to provide the necessary feedbackaccording to the strengths and weaknesses. thepresent article, while studying the theoretical andpractical aspects of these two institutions and thedecisions issued by the judicial authorities of thecourts and tribunals (based on random sampling)and presenting statistics from the general andrevolutionary courts and the criminal courts oftehran regarding the use of these institutions,deals with the approach of judges of tehran in theuse of these two institutions during the interview and by preparing a questionnaire. the statistical population of the interview consists of 54 judges, all of whom were selected as the research sample. the research tool is a questionnaire whose validity has been approved by 50 judges and its results are shown in numbered tables. the results of this evaluation showed that the performance of courts and tribunals in the use of these two institutions in 1398 compared to 1397 is not at the desired level. it seems that the approach of the criminal courts of tehran to these institutions is incoherentand unstable and sometimes based on a personal approach that enlightens and educates judges and creates conditions for them and legislative developmentof the territory of these institutions in the amount of use. considering that the legislature has a decisive role in developing the territory of the mentioned institutions and judges in their actions, it is suggested that such institutions be approved first using the opinions of lawyers and judges' experiences, and whileobliging these institutions, a practical procedure improve by increasing training courses for judges.