نقد نظریه عرفی بودن زبان قرآن با تاکید بر دیدگاه خاص علامه طباطبایی

یکی از رویکردهای رایج در حوزه زبان دین، نظریه عرفی بودن زبان قرآن است. این نظریه دارای پیشینة طولانی است. بر اساس این نظریّه، خداوند در ارائة مقاصد خویش، از ساختار زبان متعارف و مرسوم قوم استفاده کرده است و به این طریق مقصود خود را بیان نموده است. مطالعه و نقد نظریه عرفی بودن زبان قرآن و بیان نظریه خاص از دیدگاه علامه طباطبایی از اهداف و موضوع این نوشتار است. روش مطالعه از نوع توصیفی و تحلیلی و با اتکاء به آثار وی می‌باشد. سوال اصلی پژوهش این است که تحلیل علامه طباطبایی از نظریه عرفی زبان قرآن چیست؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که علامه نظریه‌ی زبان عرفی را فی‌الجمله پذیرفته، اما قرآن را بدلیل اشتمالش بر حقایق ماورایی، عدم شناخت ژرفای آن و وجود متشابهات و جزمیت زبانش، فراتر از فهم عرفی وعمومی می‌داند. از منظر علامه طباطبائی، زبان قرآن هر چند بر اساس عناصر عرفی نازل شده است اما تفاوت‌های اساسی‌ای با زبان عرف دارد که وجود این تفاوت‌ها سبب نفی نظریه‌ی یکسان انگاری زبان دین و زبان عرف می‌شود. به دلیل نزول تدریجی و اشتمال آن بر مفاهیم غیبی، در تفسیر زبان قرآن، اصول و قواعد عرفی لازم است اما کافی نیست، زیرا زبانی فراعرفی است و دارای خصوصیت مشکک بودن سطوح و ساحات ادراک و فهم می‌باشد.

test

One of the common approaches in the field of the language of religion is the common language. This theory has a long history. According to this theory, God has used the structure of the conventional language of the people in presenting Her purposes, and in this way has stated Her purpose.The study of the theory of the secularity of the language of the Qur’an from the perspective of Allameh Tabatabai is one of the aims and subject of this article. The main question of the research is what is Allameh Tabatabai’s analysis of the customary theory of the language of the Qur’an?Findings show that Allameh has accepted the theory of common language as a whole. But he considers the Qur’an to be beyond the ordinary and common understanding because of its inclusion of transcendental truths, its lack of deep knowledge and the existence of similarities and dogma of its language. According to Allameh Tabatabai, although the language of the Qur’an was revealed on the basis of customary parameters, it has fundamental differences with the language of custom. Due to its gradual descent and its inclusion of unseen concepts, customary principles and rules are necessary but not sufficient in interpreting the language of the Qur’an, Because it is metaphorical and has Suspicion of levels of perception and understanding.