بررسی نقش راهکارهای گفتمانی مستقیم و غیرمستقیم در ادبیّت سوره نوح

گزاره‌های سازنده‌ زبان وظیفه‌ انتقال معنی از ذهنی به ذهن دیگر را برعهده دارد؛ اما مهم آن است که به‌هنگام ارائه‌ این گزاره‌ها، اعتبار اجتماعی پیام‌رسان و پیام‌گیر حفظ گردد و آن پیام از میزان مطلوبی از ادبیّت برخوردار باشد. شکل ساختاری گفتمان پیامبران در قرآن، گونه‌ ممتاز و متمایز ادبیّت است و ملاک آن، چندلایگی معنایی و صدور آن در جهت القای مقاصد پنهان و آشکار است. گفتمان حاکم بر سوره‌ نوح که در ارتباط با دعوت مستمر نوح (ع) به سوی توحید و کیفیت این دعوت با قوم لجوجش است، الگوی بسیار مناسبی برای تایید ادبیّت گفتمان پیامبران در قرآن است. به‌همین جهت در این پژوهش تلاش بر آن است با تکیه‌بر روش توصیفی تحلیلی وجوه ادبیّت در نظام زبانی سوره‌ نوح مورد تحلیل قرار گیرد. نتایج نشان می‌دهد راهکار گفتمانی غیرمستقیم که مودبانه‌ترین راهکار گفتماتی جهت حفظ اعتبار اجتماعی طرفین گفتگو است، بالاترین بسامد (%74) را در این سوره به‌خود اختصاص داده‌است.

A Study of Direct and Indirect Discourse Strategies in the Literature of Noah

Language making propositions have the task of conveying meaning from one subject to another, but it is important to maintain the social credentials of the messenger and the messenger when the propositions are made, and that the message has a good amount of literature. The structural form of the Prophet’s discourse in the Qur’an is a distinctive type of literature, and its criterion is semantic plurality and its issuance to induce hidden and explicit intentions. The prevailing discourse of Noah, which is related to Noah’s continued invitation to monotheism and the quality of this invitation to his stubborn people, is a very good model for confirming the literature of the Prophet’s discourse in the Qur’an. Therefore, in this research, it is attempted to analyze the descriptive analytical method of literary aspects in the Noah Syrian Linguistic System. The results show that indirect discourse strategy, which is the most polite discourse strategy to maintain social credibility of both parties, has the highest frequency (74%) in this chapter.