ارزیابی آرای مفسران قرآن از دو وصف «ظَلُوم» و «جَهُول» در پایانه آیه امانت با تاکید بر سیاق

از ویژگی هایی که قرآن برای انسان برشمرده دو ویژگی «ظَلُوم» و «جَهُول» در پایانه آیه امانت تامل برانگیز است. نگاه خداوند به انسان در ابتدای همین آیه با تصریح به این دو ویژگی به ظاهر تناقض نمون است؛ زیرا این دو وصف پس از بیان عرض امانت و پذیرش آن از جانب انسان که بر عظمت و بزرگی وی دلالت دارد، واقع گردیده است. این تناقض نمایی آشکار در ظاهر آیه باعث گردیده تا مفسران قرآن در مواجهه با آن دو نگرش گوناگون در دو طیف مدح و ذم ارائه نمایند. این پژوهش پس از بازخوانی آرای مفسران قرآن و تحلیل محتوای اندیشه های تفسیری ایشان با تاکید بر قرائن درون متنی و سیاق آیات، باورمند گردیده که این دو ویژگی از جمله صفات انسانی است که آدمی در این آیه از قرآن کریم بدان ستوده شده.نتیجه آنکه تناقض ظاهری موجود در آیه امانت در پرتو شناخت این قرائن و تاکید بر سیاق قابل رفع است

Evaluation of Quranic commentators, opinions on the two descriptions of oppression and ignorance At the end of the loan verse with emphasis on context

Among the characteristics that the Quran enumerates for human beings of ‘oppression’ and ‘ignorance’ at the end of the verse are thought provoking. God’s view of man at the beginning of this verse by specifying these two characteristics is a seemingly contradictory example; Because these two descriptions have occurred after expressing the breadth of trust and accepting it by man; which indicates his greatness and greatness. This obvious contradiction in the appearance of the verse has caused the commentators of the Quran to after two different attitudes in the two spectrums of praise and condemnation. This study, after reading the opinions of the Quran and analyzing the content of their interpretive thoughts with emphasis on the contextual context and context of the verses, has come to believe that these two characteristics are among the human attributes that are praised in this verse of the Holy Quran. The conclusion is that the apparent contradiction in the light of recognizing these evidences and emphasizing the context.