شناخت رویکردهای تاویل قرآن در نهج‌البلاغه با تاکید بر شرح ابن ابی الحدید

امام علی علیه‌السلام، تحت تربیت و آموزش نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم، از راسخان در علم و آگاه به علم تاویل گردید و نهج‌البلاغه، نازله روح مطهری است که وجودش با قرآن یکی بوده و از همین وجه این کتاب را «اخ القرآن» نامیده‌اند. در متن نهج‌البلاغه، گزاره‌های متعددی دلالت بر تاویلات امام علی علیه‌السلام، در حوزه‌های مختلف دارد. با توجه به اینکه تاویل عبارت از بیان حقیقت و نزدیک شدن به مراد گوینده و ارجاع بیانی کلام او به حقیقتی که به واقعیت عینی رسیده است، می‌باشد، امام علی علیه‌‌السلام، در نهج‌البلاغه با‌ رویکردهای متعددی به تاویل امور پرداخته است. از جمله این رویکردها می‌توان به تاویل برخی از آیات قرآن کریم، تاویل حقیقت صفات الهی از طریق وصف و مقایسه با صفات انسانی و بیان مصداق خارجی و تجسم عینی وعد و وعیدهای قرآن در مورد روز قیامت اشاره نمود. در این مقاله با روش ‌توصیفی، عوامل مذکور در کلام امام علیه‌السلام با تاکید بر شرح ابن ابی الحدید مورد بررسی قرار گرفته است.

Understanding the Interpretative Approaches of Imam Ali In Nahj al-Balagha with emphasis on the description of Ibn Abi al-Hadid

Understanding the Interpretative Approaches of Imam Ali In Nahj alBalagha with emphasis on the description of Ibn Abi alHadid Imam Ali (PBUH), trained and trained by the Prophet (peace be upon him) of Rasikhan in Science and Conscious in Science And Nahj alBalagha is the Prophet of the Holy Spirit who is one with the Qur’an and hence called this book &Uq alQur’an. In the context of Nahj alBalagheh, there are several propositions implying the interpretations of Imam Ali in different fields. Whereas interpretation is the expression of the truth and the approach of the speaker and the expressive reference of his word to the truth that has attained objective reality, Imam Ali has interpreted matters in Nahj alBalagha with many approaches. These approaches include the interpretation of some of the verses of the Holy Quran, the interpretation of the truth of divine attributes through the description and comparison of human attributes, and the expression of external examples, and the objective embodiment of the Qur’anic promise and doomsday. In this article, the mentioned factors have been studied in a descriptive way, with emphasis on Ibn Abi alHadid’s commentary.