ظرفیت‌های مغفول احادیث اهل‌بیت علیهم‌السلام در تفسیر قرآن کریم

بهره‌گیری از روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام در تفسیر قرآن کریم را می‌توان گامی به‌سوی کشف معارف قرآنی و وصول به مراد جدی خداوند متعال قلمداد نمود. با توجه به جایگاه والای حدیث در علم تفسیر چنان می‌نماید که در تفاسیر ماثور از این منبع به‌طور شایسته بهره گرفته نشده است. این مقاله درصدد است پس از بیان ظرفیت‌های مغفول در احادیث به چگونگی بهره‌برداری حداکثری از این ظرفیت‌ها بپردازد. در این راستا تعمیم عنوان احادیث تفسیری به کلیه احادیثی که به‌نوعی با منطوق یا مفهوم آیات در ارتباط‌اند نخستین مرحله است. سپس به حوزه‌های حدیثی که کمتر در تفسیر مورد استفاده قرار گرفته، مانند ادعیه و سیره پرداخته شده است و درنهایت چگونگی تاثیر احادیث در کشف معانی عرضی، طولی و جری و تطبیق مورد بررسی قرار گرفته است.

The abandoned capacities of the hadiths of Ahlul-Bayt (as) in the interpretation of the Holy Qur’an

The use of the traditions of the Ahl alBayt (as) in the interpretation of the Holy Qur’an can be considered as a step towards the discovery of the Qur’anic teachings and the acquisition of the seriousness of God Almighty. Considering the supreme position of the hadith in interpretive science, it seems that this source has not been properly used in interpretations by the emigrant. This article tries to explain how these potentials can be exploited after expressing the neglected capacities in the hadiths. In this regard, the generalization of the title of interpretive hadiths to all the hadiths that are in some way related to the meaning or meaning of verses is the first stage. Then, the areas of hadith that have been used less in commentary, such as exhortation and saereh, have been discussed and finally, the effect of the hadiths on the discovery of transversal, longitudinal and jerry meanings, and adaptation has been investigated.