تبارشناسی انگارۀ قرآنی قلب

از گذشته‌های دور در فرهنگ‌های مختلف بشری کارکرد قلب در بدن انسان پرسش‌برانگیز بوده و وظائف مختلفی به این عضو نسبت داده شده است. در قرآن کریم نیز قلب از جملۀ اندام‌هایی از بدن انسان است که نامش ذکر و طیف گسترده‌ای از واکنش‌های هیجانی و عاطفی یا کنش‌های عقلانی و معرفتی به آن منتسب می‌شود. این توصیف سبب شده است از نگاه مفسران مسلمان، تطبیق مفهوم قرآنی قلب با عضو صنوبری درون سینه همواره امکان‌پذیر به نظر نرسد و این‌گونه، در گذر زمان درک‌های دیگری هم از این مفهوم قرآنی بازنموده شود. در این مطالعه بنا داریم زمینه‌های کاربرد این انگاره را در قرآن کریم بازشناسیم و دریابیم انگارۀ قرآنی قلب، احیاناً امتداد کدام‌یک از انگاره‌های باستانی است؛ یا به بیان بهتر، چه نسبتی با انگاره‌های رایج در فرهنگ‌های دیگر بشری در این باره دارد. چنان که خواهیم دید، انگارۀ قرآنی قلب از یک سو تشابه معناداری با انگارۀ قلبی دارد که در عهد عتیق بازتابیده است و از دیگر سو، می‌توان آن را ملتقای انگاره‌های ایرانی، یونانی و اسرائیلی دانست.

Genealogy of Quranic Idea of the Heart

The heart is one of the members of the human body that is considered in the Holy Qur’an, and a wide range of transcripts is attributed to it. Some of these transient reactions are emotional and sentimental reactions, and some of them are rational and epistemic actions. This has led Muslim interpreters to believe that matching the heart of the Qur’an with cardiac organ inside the chest cannot always seem possible. It seems that over time, Quranic  perceptions have undergone various changes in the concept of heart. In this study, we intend to identify the fields of application of this idea in the Holy Quran and find out which Qur’anic idea of the heart is probably an extension of any of the ancient ideas; In other words, what does it have to do with common ideas in other human cultures. As we will see, the Qur’anic idea of the heart, on the one hand, has a significant resemblance to the idea of the heart, which is reflected in the Old Testament, and, on the other hand, it can be considered to be a metaphor for Iranian, Greek, and Israeli ideas.