مقایسه سطوح مسئولیت پذیری دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار بر اساس مدل tpsr

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه سطوح مسئولیت پذیری دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار براساس مدلtpsrبود. از میان کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم راهنمایی مدارس دولتی شهر رشت(6882 نفر)، بر اساس جدول مورگان، 357 نفر به عنوان نمونه به طور تصادفی خوشه ای در پژوهش شرکت کردند که مسئولیت پذیری آنان به وسیله 357 نفر از والدین، 44 معلم تربیت بدنی و 69 معلم سایر دروس در سه محیط خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس های درسی بررسی شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری psrq رایت و همکاران(2008) بود. روایی صوری پرسشنامه با اعمال نظرات 20 نفر صاحب ‌نظر مدیریت ورزشی، روان‌شناسی و آموزش و پرورش مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه های مسئولیت پذیری دانش آموزان در خانه( 72/ 0=α)،کلاس تربیت بدنی (86/ 0=α) و سایر کلاس ها(90/ 0=α ) بر اساس روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون یومن ویتنی و از طریق نرم افزار spss در سطح معنی داری0/05≥ p نشان داد از دیدگاه والدین، معلمان تربیت بدنی و معلمان سایر دروس، دانش آموزان ورزشکار در تمام سطوح مسئولیت پذیری یعنی خویشتن داری، مشارکت، خودگردانی، کمک به دیگران و همچنین مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی در خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس ها نسبت به دانش آموزان غیرورزشکار نمرات بالاتری کسب کردند. در صورتی که از دیدگاه هر سه گروه میزان بی مسئولیتی دانش آموزان ورزشکار در خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس ها کمتر از دانش آموزان غیر ورزشکار بود( 0/05≥ p ).