تعیین رابطه سخت رویی و انگیزه پیشرفت با احساس از موفقیت ورزشی در دانشجویان ورزشکار دانشگاه های ایران و عراق

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط سخت رویی، انگیزه پیشرفت با احساس از موفقیت ورزشی در بین دانشجویان ایرانی و عراقی شرکت کننده در مسابقات بین دانشگاهی کرمانشاه بود. این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی–همبستگی است. حجم جامعه مورد مطالعه 225 نفر بودند که به صورت تصادفی طبقه ای 144 نفر از آن‌ها (84 دانشجوی ایرانی، 60 دانشجوی عراقی) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از 3 پرسشنامه سخت رویی (کوباسا، 1979) پرسشنامه انگیزه پیشرفت (هرمانس، 1970) و پرسشنامه احساس از موفقیت ورزشی (ترشر و رابرتس 1998) استفاده گردید. جهت بررسی پایایی ابزارهای تحقیق، تعداد 30 پرسشنامه به عنوان مطالعه مقدماتی میان نمونههاپخششدوبعدازتجزیه و تحلیل داده‌هامیزان آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سخت رویی 86/0، پرسشنامه انگیزه پیشرفت 75/0 و پرسشنامه احساس از موفقیت ورزشی 78/0 بدست آمد. برای تحلیل آماری داده‌ها از آمار توصیفی و به منظور بررسی فرضیات پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی به روش همزمان استفاده شد. نتایج تحلیل داده های این پژوهش نشان داد که بین سخت رویی و موفقیت ورزشی در سطح (01/0 > p) و انگیزه پیشرفت و موفقیت ورزشی در سطح (01/0 > p) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سخت رویی 50 درصد و انگیزه پیشرفت 43 درصد از تغییرات واریانس موفقیت ورزشی را تبیین میکنند. در نهایت میتوان اذعان داشت که افراد سرسخت توانایی کنترل محیط و مقابله کردن با تغییرات محیطی را دارا می‌باشند و تغییرات محیطی را عامل برای رشد و نمود خود قلمداد می‌کنند و جوامعی که افراد آن دارای انگیزه نباشند، حتی با وجود امکانات عالی و شرایط مساعد طبیعی، کم‌تر شانس توسعه و ترقی خواهند داشت.