مدل سازی ساختاری در تبیین مولفه‌های توسعۀ پایدار اماکن ورزشی بر محیط شهری

هدف از انجام پژوهش، مدل‏سازی ساختاری در تبیین مولفه‌های توسعه پایدار اماکن ورزشی (اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی) بر محیط شهری بود. جامعۀ آماری پژوهش را 650 نفر از ساکنان اطراف ورزشگاه تختی، نیروهای انتظامی، نیروهای شهرداری مستقر در اطراف ورزشگاه و مسئولین ورزشگاه تشکیل داده‏اند. حجم نمونه از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و هدفمند به تعداد 235 نفر انتخاب شدند. پژوهش حاضر توصیفی، پیمایشی از نوع تحلیلی است. جهت جمع‏آوری داده‏ها از پرسش‏نامه استفاده شد. روایی (محتوی، همگری، واگرا) و پایایی (بارعاملی، ضریب پایایی مرکب و ضریب آلفای کرونباخ) پرسش‏نامه‏ها در حد قابل قبول و خوب بودند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‏ها را می‏توان توسط نرم‏افزار amos و با استفاده از ضرایب رگرسیونی نشان داد. یافته‏های پژوهش نشان داد، مولفه‏های توسعه پایدار اماکن ورزشی (اقتصادی، زیست محیطی)، بر محیط شهری تبریز تاثیرمعنی‏داری داشت، همچنین بین عامل اجتماعی توسعه پایدار اماکن ورزشی، تاثیر مثبت و معنی‏داری بر محیط شهری یافت نشد که از این میان عامل زیست محیطی با ضریب رگرسیونی 0.73 بیشترین تاثیر را بر محیط شهری تبریز داشت. بنابراین متولیان جامعه ورزشی با ایجاد توسعه پایدار، آینده‌ای مطلوب را برای جوامع بشری تضمین می‏کنند و در آن شرایط زندگی و استفاده از منابع، بدون آسیب رساندن به یکپارچگی، زیبایی و ثبات نظام‌های حیاتی، نیازهای انسان را برطرف می‏کنند.