ارتباط بین مهارت‏های ارتباطی و اخلاق کاری مدیران تربیت‏بدنی آموزش و پرورش استان‎های غرب کشور با رضایتمندی دبیران

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین مهارت‏های ارتباطی و اخلاق­کاری مدیران تربیت‏بدنی آموزش و پرورش استان‏های غرب کشور با رضایتمندی دبیران تربیت‏بدنی از دیدگاه دبیران بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی بود که به شیوۀ پیمایشی انجام شد. نمونه آماری این پژوهش را 380 نفر (جامعه 4321 نفر) از معلمان تربیت‏بدنی که در مقاطع متوسطه اول و دوم مشغول به تدریس بودند تشکیل می‏داد. ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسش‌نامۀ استاندارد مهارت‏های ارتباطی بارتون جی، رضایت شغلی مینه سوتا و پرسش‌نامه اخلاق­کار بود. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها، از بستۀ نرم افزاری spss 18 به منظور انجام آمار توصیفی و نرم افزار لیزرل جهت انجام تحلیل عاملی تاییدی و مدل‏سازی معادله ساختاری (sem) استفاده شد. نتایج نشان داد که مقدار ضریب اثر مهارت‏های ارتباطی بر روی اخلاق کاری 0.30 و بر روی رضایت شغلی 0.10 می‏باشد. همچنین میزان ضریب اثر اخلاق کاری بر روی رضایت شغلی 0.50 به‌دست آمد. از میان مولفه‏های مربوط به مهارت‏های ارتباطی مهارت بازخورد با ضریب اثر 0.99 دارای بیشترین ضریب اثر بود و به ترتیب مهارت شنود با ضریب اثر 0.59 و مهارت کلامی با ضریب اثر 0.55 در مرتبه‏های بعدی قرار گرفتند. از میان گویه‏های مربوط به اخلاق­کاری تاکید سازمان آموزش پرورش بر منافع خود با ضریب اثر 0.71 دارای بیشترین ضریب اثر بود همچنین از میان گویه‏های مربوط به رضایت شغلی سربلندی ناشی از انجام دادن خوب کار با ضریب اثر 0.69 دارای بیشترین ضریب اثر بود.