ارزیابی کیفیت طرح درس اساتید دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز در سال 1392

طرح درس از مهم‌ترین ابزارهای اثربخشی فرآیند یاددهی_یادگیری و یکی از راه‌های غیر قابل‌انکار در ارتقای کیفیت آموزش است. اساتید با کمک طرح درس، مفاهیم و مطالب درسی را در کلاس به طور صحیح ارایه می‌دهند و متعاقباً دانشجویان نیز مفاهیم را بهتر درک می‌کنند. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی کیفیت طرح درس اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز در سال 1392 انجام شد. در این پژوهش مقطعی، 81 طرح درس ارایه شده بر روی وب سایت دانشکده‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از چک لیست محقق ساخته مورد استفاده در پژوهش‌های پیشین انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی در نرم‌افزار spss ویرایش 13 تجزیه ‌و تحلیل شد. در مجموع، 8/19% از طرح درس ها در وضعیت ضعیف، 8/77% متوسط و 5/2% درصد در وضعیت خوب قرار داشتند. بیشترین مولفه‌هایی که در طرح درس مورد توجه قرار گرفته به ترتیب: روش تدریس، زمان بندی ارایه ی محتوا، روش ارزشیابی، وظایف و تکالیف دانشجویان، ریوس مطالب و منابع بودند. بیشترین کاستی‌ها مربوط به: هدف رفتاری، حیطه ی اهداف رفتاری، وسیله ی کمک آموزشی، آمادگی لازم برای دانشجویان، هدف جزیی و سیاست مدیریت کلاس توسط مدرس بود. با توجه به اهمیت طرح درس، برگزاری کارگاه‌های آموزشی جهت آموزش و ارتقای سطح تدوین و نظارت کافی بر مدرسان می‌تواند به ترتیب دانش آن ها برای تدوین و کیفیت طرح درس را فراهم کند.