بررسی انتظارات دانشجویان پرستاری و مامایی ارومیه از مربی و عوامل استرس زای درک شده در طول آموزش بالینی و تیوری سال 1392

حداکثر رساندن یادگیری و کاهش استرس دانشجویان تاثیر چشم گیری دارند. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی انتظارات دانشجویان از مربیان و عوامل استرس زای درک شده در طی آموزش بالینی و تیوری در سال 1392 می‌باشد. در پژوهش مقطعی حاضر تعداد 210 نفر از دانشجویان دانشکده ی پرستاری و مامایی ارومیه به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده‌ها از یک پرسش نامه ی پنج قسمتی پژوهش گر ساخته مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، انتظارات از مربیان آموزش بالینی (15 سوال) و تیوری (7 سوال)، عوامل استرس زای درک شده در محیط آموزش بالینی (9 سوال) و تیوری (6 سوال) استفاده شد. از 210 شرکت کننده در پژوهش 161 نفر (7/76 درصد) دانشجویان پرستاری و 49نفر (3/23 درصد) دانشجویان مامایی بودند. مهم‌ترین انتظار دانشجویان از مربی در محیط آموزش بالینی «نشان دادنِ درک و همدلی توسط مربیان» و «برقراری ارتباط خوب با دانشجویان» (7/95 درصد) و در آموزش تیوری «ارایه ی آخرین اطلاعات موجود در مورد درس» بود. (2/95 درصد). رایج‌ترین عوامل استرس زای درک شده ی دانشجویان در محیط آموزش بالینی «هشدارهای خشن مربیان در طول دوره» (7/76 درصد) و در طی آموزش تیوری «ترس در رابطه با عدم درک موضوع و پاس کردن امتحان» (2/75 درصد) بود. دستیابی به انتظارات و ادراکات دانشجویان از مربی آموزش بالینی، نظری و عوامل استرس زای درک شده ی آن ها گامی مهم در ارتقای یادگیری می‌باشد. اطلاع از این مضمون‌های تاثیرگذار، عامل مهمی در جهت توسعه ی مربیان کارآمد و دانشجویان با صلاحیت خواهد شد.