بررسی تاثیر نوشتن گزارش رادیوگرافی در ارتقای کیفیت آموزش تشخیص پوسیدگی و بیماری پریودنتال در دانشجویان دندان‌پزشکی اهواز

رادیولوژی یکی از علوم پایه‌ی رشته‌ی دندان‌پزشکی است که نقش اساسی در تشخیص و طرح درمان دارد. نوشتن گزارش کتبی دارای این مزیت است که دانشجو با دقت بیشتری دندان‌ها و بافت‌های پیرامون آن‌ها را بررسی می‌کند و احتمالاً در افزایش توانایی تشخیص پوسیدگی و ضایعات که یکی از وظایف اصلی دندان‌پزشکان است نقش خواهد داشت و در صورت مواجهه با ضایعات داخل استخوانی نیز به دلیل آشنایی با روند تهیه‌ی گزارش کتبی تسلط بیشتری در ارایه‌ی گزارش خواهد داشت. 31 دانشجوی دندان‌پزشکی به دو گروه تقسیم شدند، گروهی که گزارش کتبی رادیوگرافی را نوشته‌اند و گروهی که گزارش کتبی رادیوگرافی را ننوشته‌اند. برای اجرای آزمون از پرسشنامه‌ای شامل 12 رادیوگراف استفاده شد، پرسشنامه‌ها در شرایط زمانی و مکانی یکسان (مشابه شرایط امتحان) به جمعیت مورد مطالعه ارایه شد. سپس نمرات تشخیص پوسیدگی و بیماری پریودنتال به تفکیک برای هر دانشجو محاسبه شد. میانگین و انحراف معیار دانش تشخیص پوسیدگی و دانش تشخیص بیماری‌های پرویودنتال در بین دانشجویانی که جهت تفسیر تصاویر رادیوگرافی، گزارش کتبی ارایه نموده‌اند و دانشجویانی که تفسیر رادیوگرافی را بدون گزارش‌نویسی ارایه کرده‌اند تفاوت معنادار وجود نداشت. به نظر می‌رسد نوشتن گزارش رادیوگرافی تاثیر چندانی در ارتقای توانایی تشخیص رادیوگرافی پوسیدگی دندانی و بیماری پویودنتال دانشجویان مذکور ندارد. با این‌حال، نوشتن گزارش رادیوگرافی دارای مزایایی است که نتایج این مطالعه از ارزش آنها نمی‌کاهد.