بررسی میزان آگاهی و دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز ‌در رابطه با راهکارهای بلند مدت و کوتاه‌مدت یادگیری الکترونیکی ترکیبی: یک مطالعه‌ی مقطعی

روانشناسان تربیتی معتقدند که یادگیری باید چنان سازماندهی شود که هر فراگیر بر اساس توانایی‌های خود یاد بگیرد. با توجه به اینکه تاکنون در ایران در مورد نظام یادگیری الکترونیکی ترکیبی مطالعات زیادی صورت نگرفته است، پژوهشگران بر آن شدند، پژوهشی در زمینه‌ی میزان آگاهی و‌ دیدگاه اعضای هیات علمی در رابطه با راهکارهای بلندمدت و کوتاه‌مدت آموزش الکترونیکی انجام دهند. در این مطالعه‌ی مقطعی توصیفی 50 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی‌‌ جندی‌شاپور اهواز به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌های مطالعه از طریق پرسش‌نامه روا و پایا جمع‌آوری و با استفاده از نسخه 13 نرم‌افزار spss و آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. طبق یافته‌های پژوهش، 50 درصد از اعضای هیات علمی نسبت به فرآیند آموزش الکترونیکی آگاهی داشتند. 95 درصد اعضای هیات علمی به تربیت اساتید حرفه‌ای جهت ارایه درس‌های یادگیری الکترونیکی به عنوان بهترین راهکار بلند مدت و83‌ درصد اعضای هیات علمی به طراحی نرم افزارهای ارایه کننده‌ی خدمات آموزشی جذاب و ایرانی پسند به عنوان بهترین راهکار کوتاه مدت اعتقاد داشتند. همچنین بین میزان آگاهی و سابقه کار ارتباط معناداری وجود داشت. با در نظر گرفتن محدودیت‌های غیر قابل اجتناب روش‌های آموزش الکترونیکی، استفاده از فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات به منظور کیفیت یادگیری، سهولت دسترسی به حجم بالایی از اطلاعات،کاهش هزینه‌های آموزشی و ارتقای‌علمی مدرسان از مهم‌ترین دستاوردهای فن‌آوری اطلاعات می‌باشند.