بررسی وضعیت سرمایه‌ی اجتماعی در بین اعضای هیات علمی دانشکده‌ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز در سال 1390

امروزه به این مهم پی برده‌اند که توسعه هر جامعه‌ای در گروی افزایش سطح سرمایه‌ی اجتماعی سازمان‌ها و نهادهای فعال در آن است. منابع بسیاری در ایجاد این سرمایه نقش دارند، از بین این منابع، دانشگاه‌ها می‌توانند با سرمایه‌گذاری در زمینه‌ی سرمایه اجتماعی، بر دانش و مهارت و شایستگی اعضای هیات علمی خود بیفزایند. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی در بین اعضای هیات علمی دانشکده‌ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز انجام گرفت. جامعه‌ی آماری این پژوهش را تمام اعضای هیات علمی شاغل در دانشکده‌ی بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اهواز تشکیل می‌داد (n=35)، که به دلیل محدود بودن اعضا (جامعه پژوهش)، نمونه‌گیری به صورت سرشماری انجام گرفت و تمامی اعضای هیات علمی این دانشکده در این پژوهش شرکت داده شدند. با استفاده از ابزار پرسش‌نامه ، داده‌ها جمع‌آوری گردید و با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون آماری t، داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌های حاصل از این پژوهش نشان داد که از میان مولفه‌های سرمایه‌ی اجتماعی، مولفه‌های همدلی و همیاری در بین اعضای هیات علمی دانشکده‌ی بهداشت در وضعیتی مطلوب قرار دارند. مولفه‌ی اعتماد در وضعیت متوسط رو به بالا، مولفه‌های تعاون و همبستگی در وضعیت متوسط و مولفه‌ی شبکه در وضعیتی نامطلوبی قرار دارد. بنابراین با ارتقای مفهوم سرمایه‌ی اجتماعی، می‌توان میزان رضایت و انگیزه‌ی شغلی اعضای هیات علمی دانشکده را بالا برد؛ که این امر سبب افزایش اثربخشی فرایند آموزش خواهد شد