ارائه مدل شکل‌گیری اعتماد جمعی در مدارس شهر تهران

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل شکل‌گیری اعتماد جمعی در مدارس شهر تهران بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا ترکیبی (کیفی و کمی) بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی خبرگان اعتماد جمعی شامل متخصصان وزارت آموزش‌وپرورش و در بخش کمی مدیران و معلمان مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش در بخش کیفی طبق اصل اشباع نظری 12 نفر برآورد شد که 7 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند و سپس 5 نفر با روش نمونه‌گیری گلوله برفی انتخاب شدند. در بخش کمی طبق فرمول کوکران 385 نفر برآورد شد که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های کدگذاری باز، محوری و انتخابی و مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای spss و pls استفاده شد. یافته‌های بخش کیفی نشان داد که اعتماد جمعی در مدارس شهر تهران دارای 85 کد باز، 17 کد محوری و 17 کد انتخابی در 6 مقوله اصلی بود. یافته‌های بخش کمی نشان داد هر 6 مقوله اصلی دارای روایی و پایایی مناسبی بودند، مدل برازش مناسبی داشت و همه مقوله‌ها به غیر از شرایط مداخله‌گر اثر معناداری در شکل‌گیری اعتماد جمعی در مدارس شهر تهران داشتند (05/0>p). بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر و سایر پژوهش‌ها، متخصصان و برنامه‌ریزان آموزش‌وپرورش می‌توانند اقدام به طراحی برنامه‌هایی جهت افزایش اعتماد جمعی در مدارس شهر تهران کنند که برای تحقق این هدف می‌توانند وضعیت کدهای استخراج‌شده را بهبود ببخشند.

Presenting a model for collective trust formation in schools of Tehran

The aim of this study was to present a model for collective trust formation in schools of Tehran. This study is applied in purpose, and in terms of implementation method, it was a mixedmethod (qualitative quantitative) study. The research population in the qualitative phase of the study included experts of the Ministry of Education as collective trust experts, and in the quantitative phase, the statistical population involved managers and teachers of Tehran schools in the academic year 20192020. The research sample size in the qualitative phase was estimated to be 12 according to the theoretical saturation principle of whom 7 were selected by purposeful sampling method and the other 5 were selected by snowball sampling method. In the quantitative phase, 385 people were selected based on Cochran formula. The findings of the qualitative phase showed that collective trust in Tehran schools had 85 open codes, 17 central codes, and 17 selected codes in 6 main categories. According to the findings of the quantitative phase, all these 6 main categories had good validity and reliability, and the model had a good fit, with all categories except the intervening conditions having a significant effect on the formation of collective trust in schools of Tehran (P <0.05). Based on the findings of the present study and other studies, education experts and planners can design programs to increase collective trust in schools of Tehran, which can achieve the goal of improving the status of the extracted codes.