اثر بخشی مداخلات آموزشی بر اساس مدل درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان پسر با درگیری تحصیلی پایین

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات برنامه آموزشی مدل درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان پسر با درگیری تحصیلی پایین انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پسر پایه یازدهم دوره دوم متوسطه شهرستان ها و مناطق اورامانات در سال تحصیلی 99-1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 نفر از دانش آموزان پسر، با درگیری تحصیلی پایین، به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه گمارده شدند (15 دانش آموز در گروه آزمایش و 15 دانش آموز در گروه گواه). برنامه آموزشی مداخله ای درگیری تحصیلی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از آن از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده این پژوهش پرسشنامه شیفتگی تحصیلی (مارتین و جکسون، 2008) بود. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که برنامه آموزشی مداخله ای درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان در سطح (p<0/05) معنی دار است. یافته های پژوهش بیانگر آن بود که آموزش مداخله ای مدل درگیری تحصیلی با بهره گیری از مفاهیمی چون ادراک شایستگی، خوش بینی تحصیلی و هیجان های تحصیلی می تواند به عنوان یک آموزش کارآمد برای افزایش شیفتگی تحصیلی دانش آموزان با درگیری تحصیلی پایین استفاده شود.

The Effectiveness of Educational Interventions based on the Academic Engagement Model on the Academic Fascination of Male Students with Low Academic Engagement

The aim of this study was to investigate the effect of curriculum interventions based on academic engagement model on academic fascination of male students with low academic engagement. The research method was quasiexperimental with a pretestposttest design and a control group. The statistical population of the study included 11th grade male high school students in the cities and regions of Oramanat in the academic year 20192020. To this aim, 30 male students with low academic involvement were selected by multistage cluster sampling and were randomly assigned into experimental and control groups, 15 students each. The curriculum interventions based on academic engagement model were implemented in the experimental group. Then posttest was performed for both groups. The instrument used in this study was the Academic Fascination Questionnaire (Martin and Jackson, 2008). The data were analyzed using descriptive statistics (mean, standard deviation) and inferential statistics (multivariate analysis of covariance). The results showed that curriculum interventions based on academic engagement model have a significant effect on the students’ academic fascination (P <0.05). Findings also indicated that by relying on concepts such as competency perception, academic optimism and academic excitement, curriculum interventions based on academic engagement model can be used as an effective way to enhance the academic fascination of students with low academic engagement.