تدوین مدل شادکامی بر اساس هوش معنوی و کیفیت روابط بین فردی با میانجی گری تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل شادکامی بر اساس هوش معنوی و کیفیت روابط بین فردی با میانجیگری تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان انجام گرفت. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر و پسر مجرد در مقطع کارشناسی (18-25 سال) دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران در نیمسال اول سال تحصیلی 1397 بود. حجم  نمونه 458  نفر (231 دختر، 227 پسر) بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: شادکامی آکسفورد ، هوش معنوی، کیفیت روابط بین فردی، تاب آوری و شفقت خود.  به منظور تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spssv21 و amos استفاده شد. همچنین داده ها با استفاده از مدل تحلیل مسیر مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادکه هوش معنوی بر شادکامی دانشجویان اثر مستقیم دارد. هوش معنوی با میانجی گری تاب آوری بر شادکامی اثر غیرمستقیم دارد. نتایج پژوهش نشان داد که مقدار اثر غیرمستقیم هوش معنوی از طریق متغیر واسطه ای شفقت به خود بر روی شادکامی معنی دار نیست. کیفیت رابطه بر شادکامی دانشجویان اثر مستقیم و معنی داری دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که مقدار اثر غیرمستقیم کیفیت رابطه از طریق متغیر واسطه ای تاب آوری بر روی شادکامی معنی دار است. مقدار اثر غیرمستقیم کیفیت رابطه از طریق متغیر واسطه ای شفقت به خود بر روی شادکامی معنی دار نیست. بنابراین توجه به متغیرهای مذکور در طراحی درمان‌های مناسب‌تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می‌رساند.

Happiness Model Development based on Spiritual Intelligence and Quality of Interpersonal Relationships with a Mediating role of Resilience and Selfcompassion in Students

The aim of this study was to develop a happiness model based on spiritual intelligence and the quality of interpersonal relationships with a mediating role of resilience and selfcompassion in students. The research method was a crosssectional correlational study. The statistical population included undergraduate male and female students (1825 years old) of Islamic Azad Universities of Tehran in the first semester in 2018 academic year. By multistage random sampling, the sample size was 458 people included 231 girls and 227 boys. Moreover, the research tools were: Oxford Happiness, Spiritual Intelligence, Quality of Interpersonal Relationships, Resilience and SelfCompassion. In order to analyze the data, SPSSV.21 and AMOS software were used through using path analysis method. Next, the results showed that spiritual intelligence has a direct effect on students’ happiness, in addition, spiritual intelligence had an indirect effect on happiness through mediation. The results showed that the amount of indirect effect of spiritual intelligence through the mediating variable of selfcompassion on happiness was not significant. The quality of the relationship had a direct and significant effect on students’ happiness. The results also revealed that the value of the indirect effect of relationship quality through intermediate resilience variable on happiness was meaningful. The value of the indirect effect of relationship quality through intermediate variables on selfcompassion on happiness was not significant. Therefore, attention to these variables in the design of appropriate therapies helps researchers and therapists.