ارزیابی آموزش الکترونیک در بحران همه گیری کووید 19 و چشم انداز استفاده مکمل از آن در دوران پسا بحران از دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی کشور

بیماری کرونا ویروس 19 که موارد ابتلای آن از اواخر سال 2019 در شهر ووهان کشور چین گزارش شد باعث اعمال محدودیت در بسیاری از فعالیت هااز جمله حضور در دانشگاه ها شده است. به همین منظور آموزش الکترونیک در بسیاری از کشور ها از جمله ایران جایگزین آموزش های حضوری در علوم پزشکی شده است. این نوع از آموزش نیز نیازمند ارزیابی کیفیت و میزان کاربرد آن در دوران پسا کرونا است لذا برآن شدیم مطالعه ای با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان بعنوان ذی نفعان مستقیم آموزش الکترونیک در این خصوص انجام دهیم. در این مطالعه توصیفی یمایشی جامعه آماری آن کلیه دانشجویان کمیته دانشجویی توسعه آموزش دانشگاه های علوم پزشکی کشوردر سال تحصیلی 1398-1399 بودند که از بین آنهانمونه ای به تعداد127نفربه سرشماری وارد مطالعه شدند.ابزارجمع آوری داده هاپرسشنامه محقق ساخته بود که پس از تایید روایی وپایایی مورداستفاده قرارگرفت.ازشاخص های آماری توصیفی جهت توصیف وتبیین سوالات بسته پاسخ و از روش تحلیل محتوایی برای سوالات باز پاسخ جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. مجموع نظرات فراگیران آموزش الکترونیک نشان می دهد که عمده مشکل آموزش الکترونیک در دانشگاه های علوم پزشکی کشور مشکلات و مسائل ساختاری در زمینه پهنای باند و سرعت پایین اینترنت، نبود فرهنگ آموزش الکترونیک و عدم وجود مهارت های ضروری اساتید و دانشجویان در به کارگیری این نوع آموزش است. بنابراین فراهم نمودن بستر های توانمند سازی افراد در کنار تامین زیرساخت های نرم افزاری و سخت افزاری در به کارگیری این روش بعنوان آموزش مکمل در علوم پزشکی اهمیت دارد.

Evaluation of elearning in the Covid 19 epidemic crisis and the prospect of its complementary use in the postcrisis period from the perspective of medical students

Coronavirus 19, which has been reported in Wuhan, China since late 2019, has imposed restrictions on many activities, including attending universities and classrooms. To this end, elearning has replaced facetoface training in medical sciences in many countries, including Iran. This type of education also needs to evaluate the quality and extent of its application in the postcorona period, so we decided to conduct a study to determine the views of students as direct beneficiaries of elearning in this regard. This descriptivecorrelationalstudy was performed on all the students of the Student Committee for Education Development of Medical Universities in the academic year 13991399, of which a sample of 127 people were included in the census. The data collection tool was a researchermade questionnaire that was used after validation and reliability. Descriptive statistical indicators were used to describe and explain closedended questions and the content analysis method for openended questions was used to analyze the data.  The sum of opinions of elearning learners shows that the main problem of elearning in the country's medical universities is structural problems and issues in the field of bandwidth and low Internet speed, lack of elearning culture and lack of essential skills of professors and students in Applying this type of training. Therefore, providing empowerment platforms for people along with providing software and hardware infrastructure is important in using this method as a complementary training in medical sciences.