بررسی تاثیر زیرساخت‌های رویکرد مجازی بر آموزش قابلیت‌محور در راستای دانشگاه‌های نسل چهارم

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر زیرساخت‌های رویکرد مجازی بر آموزش قابلیت محور در راستای دانشگاه نسل چهارم انجام شد. پژوهش حاضر با هدف کاربردی و با رویکرد آمیخته انجام شد. جامعۀ آماری در بخش کیفی شامل دوازده نفر از اعضا هیات علمی دانشگاه بودند که با روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع نظری انتخاب شدند و در بخش کمی با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله‌ای و طبقه‌بندی متناسب 255 نفر از اعضای هیات علمی استادیار به بالای دانشگاه های آزاد استان مازندران به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه های نیمه ساختاریافته و در بخش کمی نیز پرسش‌نامه محقق ساخته بوده است. روایی صوری و محتوایی ابزارها به تایید متخصصان و صاحب‌نظران رسید و برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تاییدی و برای بررسی روایی همگرا از شاخص متوسط واریانس استخراج شده استفاده شد، همچنین به‌منظور بررسی پایایی ابزار سنجش از ضریب آلفای کرونباخ و قابلیت اعتماد ترکیبی استفاده شد. نتایج حاصل از بررسی روابط بین زیرساخت‌های رویکرد مجازی و آموزش قابلیت محور نشان داد که با افزایش مطلوبیت زیرساخت‌های رویکرد مجازی، آموزش قابلیت‌محور نیز بهبود می‌یابد و زیرساخت انسانی ضعیف‌ترین رابطه (0.449) و زیرساخت پداگوژی (0.891) قوی‌ترین رابطه را با آموزش قابلیت محور داشته‌اند. نتایج مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که زیرساخت‌های رویکرد مجازی بر آموزش قابلیت محور تاثیر مستقیم و قوی دارد (0.93=β, t=11.17)، به‌عبارت‌دیگر با افزایش مطلوبیت زیرساخت‌های رویکرد مجازی، آموزش قابلیت محور با شدتی قوی بهبود می‌یابد. واژگان کلیدی:

The Impact of Virtual Approach substructures on CompetencyBased Education towards fourth Generation Universities

The purpose of this study was to survey the impact of virtual approach infrastructures on Capability based training in fourth generation universities. The present study was conducted with an applied purpose and with a mixed approach. The statistical population in the qualitative section consisted of twelve faculty members selected by purposeful sampling with theoretical saturation law and also in quantitative section by Cochran formula and multistage cluster random sampling.  Altimately, an  appropriate sample size of 255 upperassisstent professor faculty members  at universities of Mazandaran province was considered. Moreover, the data collection tools consisted of a semistructured interview in the qualitative section and a researchermade questionnaire in the quantitative section. Then, superfacial and content validity of the instruments was confirmed by experts. Confirmatory factor analysis was used to assess construct validity while convergent validity of the extracted mean variance index was  used. Thereupon to evalute the reliability of the instrument, Cronbach’s alpha coefficient and hybrid reliability were used. Finally, the findings of the study showed that with increasing the favorability of virtual approach infrastructure, CompetencyBased Education also improved; human infrastructure had the weakest relationship (0.449) whereas pedagogy infrastructure (0.891) meeted the strongest relationship with CompetencyBased Education. Therefore, the results of Structuralequation modeling showed virtual approach infrastructure had direct and strong effect on Competency Based Education (t = 17.11, β = 0.93). In other words, by increasing the utility of virtual approach infrastructures, capabilitybased training improves strongly.