ارائه مدل ساختاری اهداف پیشرفت و مشغولیت عاطفی: میانجی‌گری هیجان‌های پیشرفت

مشغولیت عاطفی دانشجویان به عنوان پادزهری برای کاهش انگیزش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی آن ها است، بنابراین شناسایی عوامل موثر بر آن مهم است، لذا در پژوهش حاضر رابطه ی اهداف پیشرفت و مشغولیت عاطفی با میانجی گری هیجان های پیشرفت مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان پژوهش، 315 دانشجوی رشته ها و مقاطع مختلف دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز بودند که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از مقیاس مشغولیت تحصیلی (ریو و تسنگ، 2011)، پرسشنامه ی اهداف پیشرفت (الیوت و مک گریگور، 2001) و پرسشنامه ی هیجان های پیشرفت (پکران، 2005) استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار amos ویراست 24 انجام گرفت. روابط واسطه ای در الگوی پیشنهادی با استفاده از روش بوت استراپ آزموده شدند. یافته ها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی با داده ها برخوردار است. برازش بهتر از طریق حذف دو مسیر غیر معنی دار حاصل شد. نتایج نشان دادند که اهداف تبحر گرایشی و عملکرد گرایشی اثر مثبت و معنی دار و اهداف عملکرد اجتنابی اثر منفی و معنی داری بر مشغولیت عاطفی دارند ولی اثر اهداف تبحر اجتنابی بر مشغولیت عاطفی معنی دار نبود. نتایج مربوط به روابط غیر مستقیم نیز نشان دادند، اهداف تبحر گرایشی، تبحر اجتنابی و عملکرد اجتنابی از طریق هیجان های منفی و اهداف تبحر گرایشی، تبحر اجتنابی و عملکرد گرایشی از طریق هیجان های مثبت اثرات غیر مستقیم معنی داری بر مشغولیت عاطفی دارند.

Presenting of Structural Model for Achievement Goals and Emotional Engagement: According to Mediator Role of Achievement Emotions

Students’ emotional engagement is an antidote that may reduce academic motivation and academic achievement, so it is important to identify the factors that affect it. Hence, the relationship between achievement goals and emotional engagement with mediator role of achievement emotions was surveyed is this study. Participants were 315 college students in different fields and sections in Faculty of Psychology and Education at Shiraz University that statistical population were chosen by stratified random sampling. For measuring the variables, Academic Engagement Scale (Reeve and Tseng, 2011), achievement goals Questionnaire (Elliott and McGregor, 2001) and Achievement Emotions Questionnaire (Pekrun, 2005) were used. Fitness of the proposed model was examined through structural equation modeling (SEM), using AMOS24 software. In addition, the indirect effects were tested using the bootstrap procedure. Accordingly to findings, it indicated that the proposed model fitted the data properly. Better fit obtained by eliminating two insignificant path. Moreover, the results indicated that masteryapproach goals and performanceapproach goals had a significant positive effect on emotional engagement, though performanceavoidance goals had significant negative effect on emotional engagement. Ahtough masteryavoidance goals had no significant effect on emotional engagement. The result of indirect relationship showed that masteryapproach goals, masteryavoidance goals and performance avoidance goals through negative emotions, and masteryapproach goals, masteryavoidance goals and performanceapproach goals through positive emotions had significant indirect effects on emotional engagement.