اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمال‌کاری دانش‌آموزان

اهمال کاری تحصیلی مشکل رفتاری شایع در محیط های آموزشی است که دارای پیامد های منفی تحصیلی بوده و بررسی و شناسایی عوامل موثر بر آن حائز اهمیت است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمال کاری دانش آموزان است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان مقطع دوم متوسطه دبیرستان شهید صادقی تهران در سال تحصیلی 9897 است.نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز(15 نفرگروه آزمایش، 15 نفر گروه کنترل) از کسانی که دارای یک انحراف بالاتر از میانگین از پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی کسب کرده بودند و به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای اندازه گیری متغیرها،  پرسشنامه اهمال کاری سولومون و راثبلوم(1984) برای هر دو گروه اجرا شد و داده های به دست آمده از از اجرای پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کاهش اهمال کاری دانش آموزان در مقایسه با گروه کنترل در پس آزمون بوده است. بنابراین؛ مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند جزء برنامه های مداخلاتی مراکز مشاوره مدارس به منظور کاهش اهمال کاری گروه های هدف قرار گیرد.